COLOR ME BAD

Geen enkele serie is visueel zo uitgekiend en heeft zo veel oog voor detail als Breaking Bad. Drie terugkerende motieven, en wat ze betekenen.

WEERSPIEGELINGEN

Een voor de hand liggend motief in een serie over een man die transformeert in een slecht alter ego, maar het is toch opmerkelijk hoe vaak de personages uit Breaking Bad weerspiegeld worden. Aanrechten, vuile autoramen, velgen, zonnebrillen, de deur van een microgolfoven, de glimmende machines van het lab… zowat alles wordt gebruikt om een personage of het broeierige landschap van Albuquerque in te reflecteren. Meestal is de reflectie enkel te zien voor de kijker, maar soms bekijken de personages zichzelf – zoals in de scène in het tweede seizoen waar Walter in het toilet in het ziekenhuis een papierbak in elkaar slaat als hij er zijn gezicht in weerspiegeld ziet, tot zijn gezicht een monsterachtige allure krijgt.

POINT OF VIEW-SHOTS

In een droogmachine of een autokoffer, tussen het rooster van een barbecue, boven op een rondrijdende stofzuigerrobot, in een frietketel, op de bodem van een zwembad of aan het uiteinde van een schop: de makers van Breaking Bad lijken met plezier nieuwe plaatsen te bedenken waar ze de camera kunnen neerleggen, zodat ze kunnen filmen vanuit een vreemd perspectief. Het resultaat lijkt soms spielerei, maar die zogenaamde point of view-shots symboliseren hoe de personages vervreemd zijn van de wereld rondom hen. Net als de reflecties verwijzen ze ook naar een belangrijke inspiratiebron van Breaking Bad: The Shining, het meesterwerk van Stanley Kubrick over – jawel – een leraar die als conciërge van het Overlook Hotel langzaam psychotisch wordt en een film die ook vol spiegelbeelden, vreemde camerastandpunten en optische illusies zit. Trouwens: herinnert u zich nog de Grady-tweeling, de twee bleke meisjes die in The Shining plotseling opduiken in de gangen van het hotel? Die twee zouden familie kunnen zijn van de Salamanca-tweeling, de uiterst zwijgzame mannen die in het derde seizoen van Breaking Bad op jacht gaan naar Walter White.

KLEURGEBRUIK

Een heel belangrijk deel van de symboliek, en niet alleen wat betreft de achternamen van de hoofdpersonages, White en Pinkman. Bij de start van de reeks is Walter gekleed in beige of grijze kleren, waardoor hij bijna in de achtergrond verdwijnt, maar hoe dieper hij in de meth-handel raakt, hoe kleurrijker hij wordt. Eerst begint groen te overheersen, een verwijzing naar het geld dat hij verdient, maar daarna haalt blauw de overhand, de kleur van de perfecte crystal meth waar Walter als enige het recept van kent en waar hij zo veel trots in vindt. De andere personages hebben ook een eigen overheersende kleur: Jesse is bijvoorbeeld vooral in rode kleren te zien, en Walters schoonzus Marie heeft een bijzondere voorkeur voor purper – ‘de kleur van koningshuizen’, aldus Gilligan. En op dit vlak moet alles kloppen: in het derde seizoen zit een cruciale scène waarin een fractie van een seconde de blote voet van Walters vrouw Skyler te zien is, en naar verluidt heeft Gilligan een halve dag zitten tobben over welke kleur de nagellak op haar tenen moest zijn. God zit in de details.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content