Net nu hij een dikke hit heeft én hij big in Portugal is, doet Tom Helsen een gewaagde career move: een plaat maken zónder gitaren en mét een computer. Maak kennis met versie 2.0 van het bekendste Leuvense zangtalent sinds Big Bill: ‘Ik ben een popmuzikant’.

‘Sun In Her Eyes’, is je grootste hit tot nog toe. Hij werd dan ook genomineerd voor de Zamu Awards in de categorie Beste Song. Had je van meet af aan door dat je goud in handen had?

Tom Helsen: Als ik een nummer aan het schrijven ben, heb ik daar geen flauw benul van. Pas toen we Sun In Her Eyes in de studio begonnen te arrangeren, begon het me te dagen dat die song weleens mijn grote doorbraak zou kunnen betekenen. Ik heb me niet vergist, want de single is opgepikt door Studio Brussel, Radio 1 en zelfs Donna, dat al mijn vorige singles nog links liet liggen. Al hoop ik dat het niet bij dat ene hitje blijft. Stel je voor dat ik op mijn zestigste in een rolstoel het decor van een nostalgisch retroprogramma word opgeduwd: ‘Allez Tom, zing nog eens uw nummerke. Ge weet wel, die hit uit de herfst van 2006.’ (lacht)

‘Hilite Hotel’ klinkt meer als een popplaat dan als een singer-songwriterplaat.

Helsen: Er staan dan ook geen gitaren op. Behalve enkele strijkarrangementen komt alles wat je hoort op Hilite Hotel uit een computer, inclusief de bassen en de vingerknipjes. Eigenlijk is deze plaat een reactie op de kritiek van een aantal mensen die mij steevast vertellen dat ze mij wel graag horen zingen, maar ‘mijn nummers zo saai vinden’. Al doende ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk een popmuzikant ben. Het ligt in mijn natuur om toegankelijke en catchy deuntjes te schrijven. De uitdaging was dus om meer nog dan vroeger mainstream te klinken, zonder mijn broek af te steken.

Uit enkele berichtjes op het gastenboek van je site leid ik af dat de meningen daarover uiteenlopen.

Helsen: Tja, mijn manager heeft me gewaarschuwd voor bittere reacties. Zodra je underdog af bent, word je in de ogen van sommigen verdacht. Maar die ontgoochelde fans raken me niet. Ik ben zelfs blij dat ik van hen af ben, want het zijn mensen die niet met muziek bezig zijn om de muziek. Ik vrees dat fora op het internet vooral een uitlaatklep zijn voor mensen die boordevol frustraties zitten. Ik bedoel: wie zo’n venijnig berichtje post, heeft toch maar mooi de moeite gedaan om mijn website op te zoeken, door te klikken naar mijn guestbook en een berichtje in te tikken. Terwijl: als Tom Helsen-Nieuwe Stijl je niet bevalt, koop dan zijn plaat niet en laat hem verder gerust. (lacht) Je wordt nogal snel antipathiek gevonden als je wat succes hebt, ook onder collega-muzikanten trouwens.

Admiral Freebee klaagde daar ook al over.

Helsen: Hij is momenteel héél populair en daar wordt in het wereldje op neergekeken. Er doen over hem heel wat roddels de ronde, waarschijnlijk verspreid door muzikanten die verzuurd zijn omdat ze géén 30.000 platen verkopen en niét van hun muziek kunnen leven.

Jij verkoopt bij mijn weten ook geen 30.000 platen en toch weet je van je muziek te leven.

Helsen: Mijn platen zijn geen million sellers, maar ze verkopen ook niet slecht. Zo’n 6000 stuks, dat is in ieder geval meer dan de 2000 die een middelgrote Belgische groep slijt. Dat ik vroeger veel solo heb gespeeld en geen rechten moet delen met andere groepsleden, heeft daar ook mee te maken.

En dat je in Portugal ook de jackpot hebt getrokken, niet te vergeten. De boysband D’ZRT heeft daar van een cover van jouw ‘Goodbye’, ‘Querer Voltar’, al zo’n 400.000 platen verkocht.

Helsen: Dat Portugese verhaal is al lang bezig. Het is begonnen toen Goodbye gebruikt werd in een plaatselijke soap (Morangos com acucar, nvdr. ). De soundtrack van die serie heeft zo’n 50.000 stuks verkocht, wat ik uiteraard toejuich. Maar intussen heeft een boysband die deel uitmaakt van die soap, een soort Spring zeg maar, dat nummer gecoverd en hun plaat is al zo’n 400.000 keer over de toonbank gegaan. Dat is niet meer grappig, jong! (lacht) Maar het streelt mijn ego wel, natuurlijk. Ik heb nog geen cent gezien, maar ik houd de vastgoedmarkt alvast een beetje in het oog. (lacht)

Zie jij jezelf, zoals Frank Vander linden, songs schrijven in opdracht van pakweg Clouseau?

Helsen: Absoluut. Ik heb dat al eens gedaan voor Joeri van Idool. En ik heb nog een paar nummers over van mijn nieuwe plaat. Koen Wauters mag me altijd bellen.

Kunnen we het nog even hebben over de ravissante verschijning in de veelbesproken clip van ‘Sun In Her Eyes’? Ene Wim Oosterlinck noemde die clip het mooiste stukje televisie van 2006. Een kennis vroeg me of ik het nummer van dat meisje uit je clip kon opsnorren.

Helsen: Ik denk dat Oosterlinck, zoals zovele anderen, gewoon tot over zijn oren geil, sorry, verliefd is op dat meisje. Ik kan het hem niet kwalijk nemen, dat was ik ook toen ik haar voor het eerst zag. Ze woont in Oostenrijk, ze is doofstom en – hoe zal ik het zeggen? – niet voor de venten. Onlangs ben ik hier in Leuven met haar naar een fuif gegaan. Ze kan geweldig dansen, want ze gaat gewoon mee met de trillingen van de muziek. Communiceren ging toen verbazend gemakkelijk. Ik hoefde maar zó te doen (beeldt de punt-bh van Madonna uit) en ze wist meteen wie ik bedoelde. (lacht)

Door Vincent Byloo / Foto Pieter Baert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content