Air & Alessandro Baricco,Source/Record Makers

Het wereldberoemde Air en de in Italië wereldberoemde auteur Alessandro Baricco verenigden eind vorig jaar hun krachten in City Reading, een muzikale opvoering van drie Italiaanse westernverhalen op het RomaEuropa festival. Nog geen maand later besloten ze het project in een spoken word-album te gieten, met Baricco als verteller, Nigel Godrich als producerend goldear en Air als supersonische sfeerscheppers.

‘Het geluid zit onder de woorden, de muziek versterkt de kracht van de vertelling’, zegt Jean-Benoît Dunckel in het hoofdkwartier van Air, drie hoog boven een Parijs dat zindert onder een glasharde voorjaarszon. ‘De muziek staat echt ten dienste van Alessandro. We kozen voor een minimalistische begeleiding en veel terugkerende thema’s om zijn ritme en zijn interpretatie niet te doorbreken. Soms namen we stem en muziek afzonderlijk op, soms niet, het ene kan het andere beïnvloeden. Maar we streefden altijd naar een volmaakte versmelting van woord en geluid. En naar dat typische westerngevoel waar de tekst om vroeg.’

‘Het is verleidelijk om dan clichés te gebruiken,’ zegt Nicolas Godin, de andere helft van het symbiotische duo, ‘maar dat was in dit geval overbodig. Western is méér dan klaterende castagnetten en rammelende gitaren. Het gaat om een universeel gevoel, een attitude die je in melodieën probeert te vertalen. We zijn geïnteresseerd in gevoelens van personages, cowboys of geen cowboys.’ Met hetzelfde gemak waarmee ze Sofia Coppola’s The Virgin Suicides lieten baden in donkere melancholie, voorzien ze Baricco’s parlando van sfeervol optimisme. Air ziet dan ook weinig verschillen tussen het componeren van een soundtrack en een spoken word-plaat. ‘In beide gevallen begeleidt de muziek een verhaal’, zegt Dunckel. ‘Bij de film kregen we rushes die ons inspireerden, hier kregen we literaire beelden, Alessandro’s woorden waren de partituur. Filmmuziek veronderstelt echter een samenwerking van zintuigen, het geluid moet met het zicht samenvallen. Hier was dat niet het geval. We moesten er enkel voor zorgen dat ritme en frasering niet doorbroken werden.’ Godin: ‘Het hielp zelfs dat we geen Italiaans spreken, zo konden we ons beter concentreren op de klank van de stem.’ Is Air dan niet bang dat de halve wereld geen jota van deze in meerdere opzichten merkwaardige plaat zal begrijpen? Met dezelfde charme waarin hun debuut Moon Safari baadde, antwoordt Godin: ‘Tja, als je geen Italiaans begrijpt, kan je altijd wegdromen en zelf veel mooiere verhaaltjes bij de plaat verzinnen.’

(Bram van Moorhem)

Samenstelling hans comijn