ONE BOOK TO RULE THEM ALL: DEZE ZOMER VRAGEN WIJ BEKENDE BOEKENVRIENDEN NAAR DAT ENE WERK DAT ZE HEN NOOIT MOGEN AFPAKKEN.

Hoewel hij volgend jaar zestig wordt – feestje! – dartelt Herman Brusselmans nog steeds als een raspaardje door de Vlaamse letterenweide. Waar hij de tijd vindt om te lezen tussen de chronische verliefdheden, het oeverloze columneren en het oeuvreschrijven door, niemand die het weet, maar vraag Brusselmans naar eender welke Vlaamse roman die de afgelopen honderd jaar is verschenen en hij kent de schrijver, zijn nymfomane tante én zijn cholerieke overbuur persoonlijk, alsook de verkoopcijfers en op welke pagina een dt-fout staat. Natuurlijk zijn die romans in het allesverblindende licht van Brusselmans’ genie allemaal baggerwerken. Dus moest hij voor zijn koesterboek de Atlantische Oceaan over.

American Psycho van Bret Easton Ellis heeft me begin jaren negentig een mokerslag van jewelste verkocht. Er was al heel wat buzz vóór het verschijnen – het manuscript werd door Ellis’ uitgever geweigerd wegens te controversieel – en ik had eerder al Less than Zero van hem gelezen, maar zodra ik erin begon, wist ik dat ik een instantklassieker in handen had. Op veel vlakken voel ik me met dat boek verwant. Om te beginnen bewijst het dat ik een heel apart gevoel voor humor heb, iets wat in mijn eigen boeken ook niet altijd opgepikt wordt: ik moet vaak hardop lachen bij American Psycho. Daarnaast heb je die prachtige tweedeling tussen de uiterst vervelende dagelijkse sleur die Ellis tot in het detail beschrijft en de gruwelijke nachtwereld waarin de hoofdfiguur Patrick Bateman zich aan alle mogelijke wreedaardigheden bezondigt. Ellis deed dat zo indringend dat er openlijk aan zijn gezond verstand werd getwijfeld – iets wat mij ook wel eens overkomt – en hij kreeg een storm van verontwaardiging over zich heen, niet het minst van de feministen die hem misogynie aanwreven. Zelf durf ik de feministen ook wel eens te jennen, net als de communisten of extreemrechtse rakkers – alles wat naar extremen neigt, krijgt van mij weleens een veeg uit de pan.

‘Sinds American Psycho kan Ellis voor mij niks meer verkeerds doen, zelfs de verfilming met Christian Bale, die ik onlangs nog tegenkwam op het terras van de Aba Jour – moeilijke mens, kieskeurig op zijn eten – kan op mijn zegen rekenen. Ik heb het boek talloos veel keren aangeraden, net als De avonden van Reve trouwens, maar cadeau doen? Neen, daar begin ik niet meer aan. Dat de mensen godverdomme hun eigen cadeaus kopen!’

VOLGENDE KEER

HENDRIK WILLEMYNS (ARSENAL)

door roderik six – foto filip naudts

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content