CHAPEL (SCHAALMODEL), 2007, WIM DELVOYE

De kapel van WIM DELVOYE in het Louvre: impeccable.

Dat je heel ver komt met talent en een suppo bewijst Wim Delvoye op zijn zwierige tentoonstelling in het Louvre.

GEZIEN OP WIM DELVOYE IN HET LOUVRE, PARIJS, NOG TOT 17/9

Ze gaat al een paar jaar mee maar ze blijft verrassen, Delvoyes bijna vier meter lange en bijna even hoge maquette van een neogotische kapel. De Chapel is aan één kant open, zodat je ook het interieur kunt zien. De muren zijn aangekleed met glasramen van kleurig getinte röntgenfoto’s: darmen, skeletten, kinderen, strijkplanken: je vindt ze allemaal in zwierige patronen onder de gewelven van het hallucinante schaalmodel. Opvallend is het virtuoos bewerkte, met een laser uitgesneden Cortenstaal, een materiaal dat meestal gebruikt wordt in de scheepsbouw en de architectuur. Delvoye smukte het op met rozetten, spitsbogen, pinakeltjes en andere tierlantijntjes, zo veel dat er een soort extra fijnmazige hypergotiek uit voortvloeide. Maar de kapel is niet alleen sierlijk. Door het donkere staal en de verwijzing naar de middeleeuwen roept de maquette ook beelden van macabere monniken en dwalende geraamten op. Je hoort er de kettingen rammelen, zelfs in het statige en pralerige Louvre.

In hetzelfde, bewerkte staal is daar een Pergola en een gekantelde vrachtwagen te zien, sculpturen die haast met niets meer te vergelijken zijn. Hét pronkstuk van de tentoonstelling is echter de Suppo, een slanke, elf meter hoge roestvrijstalen sigaar die speciaal voor deze tentoonstelling werd geconcipieerd. De als een worst opgedraaide toren rust op een angstwekkend klein vlak onder de punt van I.M. Peis piramide.

De Suppo is een onvergelijkbaar staaltje van artistiek vernuft, de voornoemde kapel heeft iets ruigs en punkerigs dat minstens evenzeer beklijft. De tentoonstelling in het Louvre, de kunsttempel waar ook Da Vinci’s Mona Lisa hangt, is uitvoerig en verrassend. In de overvloedig gedecoreerde appartementen van Napoleon III ontpopt onze landgenoot zich als een bijna klassieke beeldhouwer die vloeiende bewegingen schept uit brons en staal. Delvoye toont digitaal vervormde, monumentale gotiek (zoals de Suppo), maar ook sculpturen die gedraaid zijn of gesplitst als een rorschachtest. Zo staat er een haast vloeibare bronzen Daphnis en Chloé tegenover het marmeren voorbeeld uit de negentiende eeuw. Delvoyes gevoel voor decorum en enscenering is impeccable. Je komt het Louvre uit met een even passend gevoel van nationale trots.

ELS FIERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content