Een verdwenen kind, media die in stinkende potjes roeren en politici die hun gezicht proberen te redden: wordt Deadline 14/10 de Vlaamse The Killing?
Een tienermeisje verdwijnt in Antwerpen en de poppen gaan aan het dansen: ouders en politie starten een zoektocht, de media liggen op de loer in de gedaante van journaliste Marianne Smidt (Charlotte Vandermeersch) en politici kunnen zich niet afzijdig houden want de gemeenteraadsverkiezingen zijn in aantocht. Alle ingrediënten zijn aanwezig om van Deadline 14/10 een van de opvallendste dramaseries van het najaar te maken. De regie is in handen van Maarten Moerkerke, een van die regisseurs die met weinig geld maar veel goesting de voorbije jaren loos gingen in Zone Stad. ‘Aanvankelijk zou ik Deadline 14/10 samen met Jakob Verbruggen regisseren, maar die werd weggeroepen door de BBC (Verbruggen mocht als eerste Vlaamse regisseur een reeks voor de Beeb maken, nvdr.). Ik heb met plezier het roer overgenomen: hoe vaak krijg je in Vlaanderen de kans zo’n serie te maken?’
Er is al heel wat inkt gevloeid over de politieke hoofdpersonages, socialistisch burgemeester Peter Van Laer en nationalistisch oppositieleider Bert Coenen. Hoe heb jij hun vertolkers, respectievelijk Koen De Graeve en Peter Van Den Begin, geregisseerd?
MAARTEN MOERKERKE: Ik heb hen vooral laten doen. Vooraf was afgesproken dat de realiteit ons wel tot inspiratie diende maar dat we uiteindelijk ons eigen verhaal met onze eigen personages zouden vertellen. Het is zeker niet onze bedoeling om de werkelijke verkiezingsuitslag op 14 oktober te beïnvloeden. De ware ruggengraat van de serie is de zoektocht naar het meisje.
Deadline 14/10 toont ook het mediacircus dat de verdwijning van een kind in gang zet. De serie heeft met Gazet van Antwerpen en ATV twee mediasponsors die zich zeer nadrukkelijk profileren. Hebben die de rol van hun medium in het verhaal niet willen beïnvloeden?
MOERKERKE: Daar heb ik op de set niets van gemerkt. Alle betrokken partijen hadden vooraf wel alle scenario’s gelezen en voor zover ik weet kwam daar geen censuur bij te pas. Ik vermoed dat alle partners wisten waar ze aan begonnen. Dan moeten ze achteraf ook niet flauw doen over het verhaal.
Peter Van den Begin, Dirk Van Dijck en Koen De Graeve tonen zich weer als klasbakken. Maar mogen we straks Sven De Ridder de revelatie noemen?
MOERKERKE: Goh, ik vond dat hij dat al was in De Ronde, weliswaar in een kleinere rol. Maar Sven maakt inderdaad indruk als Ludo, de vader van de vermiste Lena. Tijdens de opnames merkte ik dat hij zeer gretig was om zijn tanden in zo’n getormenteerd personage te zetten.
Nog een knappe casting is die van Begir Memeti als commissaris Volkan Serter. Waar heb je die vandaan?
MOERKERKE: Op een bijrol in Dossier K en Adem na is hij als acteur een onbeschreven blad. Begir heeft bij die films de smaak te pakken gekregen en kwam bij ons auditie doen. In het scenario stond dat de politiecommissaris van Turkse origine is. Begir is van oorsprong Albanees maar hij blies ons zodanig omver met zijn authenticiteit, vooral als Antwaarpenaar trouwens, dat we hem zonder aarzelen de niet onbelangrijke rol van de commissaris hebben gegeven.
Politiek, media en wie weet een moord: Deadline 14/10 wordt meteen gelinkt aan het Deense The Killing. Een compliment of eerder vervelend?
MOERKERKE: Vervelend vind ik dat niet, The Killing heeft ongetwijfeld heel wat mensen geïnspireerd. Al verschilt Deadline wel degelijk van The Killing en andere Scandinavische krimi’s, zoals The Bridge: we beginnen niet met een lijk maar wel met het verdwijnen van een meisje. Dat zij mogelijk nog leeft, geeft je verhaal een heel andere dynamiek dan dat van een moordonderzoek. Ik heb bij de voorbereiding van Deadline wel heel wat van de Scandinavische krimi’s herbekeken, om de knappe beeldvoering te bestuderen bijvoorbeeld. Maar ik heb ook wel elders inspiratie uit geput, hoor.
Vertel.
MOERKERKE: Bijvoorbeeld de film The Ides of March van George Clooney. Daarin speelt een sleutelscène zich af op een toepasselijke plek. Ik verklap niet welke, jullie lezers moeten er zelf maar eens op letten, maar in Deadline 14/10 heb ik een belangrijke ontmoeting van de protagonisten op een gelijkaardige, enigszins verborgen locatie laten plaatsvinden. Deadline is zeker geen zuiver politiek drama zoals The Ides of March, al verwacht ik wel dat we dit genre meer en meer zullen zien, ook op tv. Momenteel bekijk ik de Amerikaanse serie The Boss. Kelsey Grammer – je weet wel: Frasier – overtreft daarin zichzelf als de burgemeester van Chicago. Die krijgt te horen dat hij lijdt aan een vorm van dementie maar beslist om dat voor de buitenwereld verborgen te houden.
Broed je al op een volgend project?
MOERKERKE: Jazeker, maar dat wordt geen politiek drama. Ik ga Komiek zoekt werk regisseren, het nieuwe Canvas-programma van 3Keys en Sultan Sushi voor Canvas. Iets anders dan fictie maar ik haal er evenveel voldoening uit. Met 3Keys hebben we ook Comedy Casino gemaakt en ik ben er best trots op dat we daar iets nieuw mee hebben neergezet. In tegenstelling tot veel comedyprogramma’s hebben we geen hele shows gecapteerd. We hebben alle stand-upcomedians apart gefilmd, met de presentator telkens in dezelfde outfit, om achteraf telkens een goed uitgebalanceerde aflevering samen te stellen.
Wagen jullie je aan het einde van Deadline 14/10 aan een verkiezingsuitslag?
MOERKERKE: Nee, de serie eindigt met de laatste deadline van de krant, vlak voor de verkiezingsdag. Marianne moet in eer en geweten uitmaken of ze in haar cruciale artikel zal schrijven wat ze ontdekt heeft…
DEADLINE 14/10
Zondag 2/9, 21.10 – vtm
DOOR HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
