WONDERCOVER LOVER – James Brown, Janis Joplin, Hank Williams en Bob Dylan: ze worden door Cat Power – aka Chan Marshall – vakkundig uit- en weer aangekleed op ‘Jukebox’, haar tweede coverplaat.
Jukebox Matador folk
Behalve als u Nizar Trabelsi heet en dus écht nooit buitenkomt, wordt u wellicht af en toe met het fenomeen ‘covergroep’ geconfronteerd. Doorgaans manifesteren dergelijke balorkesten zich ter hoogte van braderieën en bruiloften, en dienen ze louter om het gebral van dorpsgekken en zatte nonkels te counteren met nog méér geluidsoverlast. Helaas verlenen die karaokegroepen aan de verspreiders van gratuite meningen – onze gedachten gaan onwillekeurig uit naar Michel Verschueren, Herwig Van Hove et les autres – het excuus om ook maar meteen elke vorm van muzikale hineininterpretierung af te doen als een nodeloze uitbreiding van de zo al veel te omvangrijke canon der popmuziek.
Maar wie coverplaten per definitie een flauw zwaktebod van amateurmuzikanten en aanverwante non-valeurs vindt, heeft wellicht nooit The Covers Record van Cat Power gehoord. Daarop leverde Chan Marshall – want zo staat de Amerikaanse bij de burgerlijke stand bekend – het onomstotelijke bewijs dat een reggaeklassieker als Kingsport Town zonder veel moeite voor een tranentrekker van jewelste kan doorgaan en dat er achter de killer riff en uit-de-weg-rock-‘n-rollbeat van (I can get no) Satisfaction een wondermooie bluesballade schuilgaat.
Acht jaar later heeft Marshall nog eens twaalf van die bewijsstukken op een plaat verzameld, stuk voor stuk wonderlijke herinterpretaties van bekende en minder bekende songs die ze en cours de route aan haar liverepertoire heeft toegevoegd. Voor de opnames deed ze een beroep op haar vaste begeleidingsband, Dirty Delta Blues, waardoor Jukebox minder spartaans aandoet dan zijn acht jaar oude voorganger. Het instrumentarium waarvan Marshall zich op The Covers Record bediende – akoestische gitaar en piano – wordt hier uitgebreid met bas, drums, elektrische gitaar en af en toe een streepje pedal steel. Die extra ingrediënten geven de songs dat beetje meer schwung en uit haar schuifelende versie van Sinatra’s New York en het slepende bossaritme dat ze Aretha, Sing One For Me van George Jackson heeft aangemeten, blijkt la Marshall bepaald geen Catje om zonder dansschoenen aan te pakken.
Andere highlights waarbij u op dit respecttraject zeker even halt moet houden, zijn Ramblin’ (Wo)man van poor lonesome cowboy Hank Williams, waarvoor ook Isobel Campbell en Mark Lanegan al eens met een nederige buiging hun Stetson hebben afgenomen, het intrieste en met kaduke stem gezongen Lost Someone van James Brown en I Believe In You van Bob Dylan. Ter meerdere eer en glorie van Nonkel Bawb heeft Marshall voor deze plaat overigens een muzikaal lofdicht geschreven, dat ze naar analogie van Song To Woody – Dylans persoonlijke ode aan zíjn held Woody Guthrie – Song To Bobby heeft gedoopt.
Hoog tijd dat iemand Song To Chan aan dat rijtje toevoegt.
Downloadtip
* Ramblin’ (Wo)man
* Silver Stallion
* Song To Bobby
Vincent Byloo
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier