Caoilfhionn Rose

U wilt het dagelijkse juk voor een minuut of vijfendertig kwijt en in gedachten een stukje ten hemel varen? Houd u dan vast aan de enkels van de uit Manchester langszwevende Caoilfhionn (zeg: Kielin) Rose en haar luchtige maar ook weldoende tweede plaat. Rose was tussendoor al aan Truly begonnen toen ziekte haar tournee onderbrak en haar een jaar lang van muziek weghield. Begrijpelijkerwijs drong het helingsproces diep door in de nieuwe songs eens ze het schrijven en opnemen hervatte. Uit haar penetrante hoogtes verkennende zang spreekt de verrukte dankbaarheid van een kind dat, het beengips kwijt, weer eens een klimrek mag veroveren. Etherisch is het bij momenten zeker, met een op ambient dobberende productie, maar geurende melodieën en wat stofwolkjes americana houden Truly dicht genoeg bij de vaste grond.