JULIUS DE BOUWER U vindt onze leiders een stel incompetente nietsnutten? Ondervind zelf eens hoe moeilijk het is een maatschappij te organiseren, zelfs in een minder ingewikkeld tijdperk.

PC

SIERRA / VIVENDI UNIVERSAL

GAMEPLAY 8 l GRAFIEK 8 l GELUID 7,5

Minister van ruimtelijke ordening, sociale en religieuze zaken, buitenlandse betrekkingen en aannemer met een carte blanche van de overheid: dat zijn de virtuele petten die je op het hoofd gezet krijgt in Caesar IV. Deze citybuilderreeks slaagt er al jarenlang in om zonder noemenswaardige actie, verhaal of zelfs maar een hoofdpersonage legioenen gamers maandenlang aan hun pc te kluisteren. In dit geval stuurt de keizer zelf je eropuit om het Romeinse rijk uit te breiden. Bruisende steden met een goedgeoliede economie en gelukkige, belastingbetalende burgers zullen de maatstaf zijn waaraan je succes wordt afgemeten. Je begint met een klein lapje grond, een paar eenvoudige gebouwen en een handjevol inwoners.

Eerst moet je voorzien in basisbehoeften zoals onderdak, water en voedsel voor het plebs. Daarna ontwikkelt zich een middenklasse, de zogenaamde equines, met ambachtslui, medici, priesters en entertainers. Aan deze bevolkingsgroepen, hun behoeften, hun soms tegenstrijdige verlangens en onderlinge afhankelijkheid heb je de handen al snel vol. Maar het wordt pas echt een evenwichtsoefening wanneer de patriciërs op het toneel verschijnen. Deze elite heeft het zwaarste eisenpakket, maar voorziet je uiteindelijk wel van de nodige belastinginkomsten om tegemoet te komen aan de vraag naar betere scholen, meer brandweerkazernes, ziekenhuizen, een grotere afschrikkingsmacht voor opdringerige buren, een nieuw amfitheater, riolen enzovoort.

Na stapsgewijs doorheen de als Kingdom mode vermomde tutorial te hebben gespeeld, ben je klaar voor het echte werk. Je kan twee richtingen uit: die van militaire of economische expansie. Caesar IV schittert vooral wanneer je voor de economische (en diplomatieke) aanpak kiest. Dé grote innovatie in deze Caesar IV is de overstap van een tweedimensionale naar een schitterende 3D-weergave. Het is niet alleen een lust voor het oog om je stad vanuit alle mogelijke hoeken en zoomniveaus te zien uitgroeien tot een bloeiende metropool, maar de grafische upgrade laat nu nog meer dan tevoren toe om in één oogopslag te zien hoe het met je creatie gesteld is. Gaat alles goed, dan zie je wijken in verschillende gradaties opwaarderen en je inwoners druk in de weer met hun dagdagelijkse activiteiten. Gaat het minder, dan is de verpaupering zichtbaar en komen de burgers hun ongenoegen over je beleid persoonlijk aan je meedelen. Je zou er zowaar sympathie voor onze hedendaagse politici van krijgen.

Raf Picavet