DE BALLEN! – Springsteen is kwaad. Omdat twitteren niet in zijn aard ligt, is daar een foeterende, zij het niet smetvrije plaat van gekomen: ‘Wrecking Ball’.
WRECKING BALL
ROCK
COLUMBIA
Herinnert u zich nog de kiem van The Rising, Springsteens 9/11-plaat uit 2002? The Boss wandelt op straat na het grootste trauma van de recente Amerikaanse geschiedenis. Voorbijrijdende fans draaien hun autoraampjes naar beneden en roepen hem toe dat ze hem nódig hebben. Geen working class hero die zich dat twee keer laat zeggen. Want in Bruce Springsteens ogen heeft de songschrijver zich evengoed als de brandweerman of ambulancier van een sociale taak te kwijten. Ook nu. Topbankiers en speculanten hebben de wereld in een crisis gestort, de ploeterende werkmens betaalt het gelag. Dus stroopt Springsteen de mouwen op, schuift hij die geplande gospelplaat even aan de kant, en slaat hij vastberaden een vat verontwaardiging aan.
Dat leidt op Wrecking Ball tot klare taal, want doorlopend is de walging voor de robber barons te snijden. In single en openingstrack We Take Care Of Our Own stelt Springsteen voorts de zelfredzaamheid van de geteisterde Amerikanen in vraag (‘ The road of good intentions has gone dry as bone‘). Hij toont ook begrip voor burgers die, in navolging van het maatpakrapaille, aan het pikken slaan ( Easy Money). Wat simplismen daargelaten (‘ The banker man grows fat, working man grows thin’) zit het qua inhoud en oprechtheid wel snor met Wrecking Ball.
Alleen: de muziek hinkt wat achterop. Op papier is Jack Of All Trades een vlammende werkmanshymne waarin woede niet langer met woorden, maar met kogels dreigt te worden gekoeld. Maar in je oor? Te simpel en goedkoop, met name door die opzichtig op je gemoed mikkende Disney-orkestraties. Ook Death To My Hometown – aan een Keltisch infuus gelegde rock die je doorgaans met een boog om bands als Dropkick Murphys heen doet lopen – is niet je dat.
Anderzijds heeft Springsteen die gospelgoesting toch nog kunnen botvieren: luister maar naar de gloedvolle dameskoren die over de plaat worden verkruimeld. In het sterke Rocky Ground is plaats voor een stukje rap (weliswaar en godzijdank gepleegd door ene Michelle Moore). En Land Of Hope and Dreams, een song die eind vorige eeuw al opdook tijdens Springsteens marathonconcerten, heeft hier eindelijk een rechtmatige thuis gevonden. Noem Wrecking Ball – eerst een en al somberheid, maar geleidelijk houvast biedend – dus maar gewoon een degelijke plaat.
DOWNLOAD
WRECKING BALL
ROCKY GROUND
LAND OF HOPE AND DREAMS
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
