Roger Moore zal ‘Voor Altijd James Bond’ blijven, maar hij heeft daar, in tegenstelling tot Sean Connery, weinig problemen mee.

Over het feit dat hij Bond te ‘luchtig’ neerzette: ‘Deze man moet een spion voorstellen, maar toch gaat hij over de hele wereld bars en hotels binnen en iedereen zegt: ‘ Ah, Mr. Bond, we’ve been expecting you. ‘ Kom nou,het is één grote grap.’

Over de vergelijking met Sean Connery: ‘Het belangrijkste voor mij was dat ik een cheque zou krijgen. En tot op vandaag stroomt het geld aardig binnen.’

Over Amy Winehouse, die in You Know I’m No GoodYou tear men down like Roger Moore‘ zingt: ‘Ik heb er geen idee van waarom ze mij koos. Waarschijnlijk omdat mijn naam rijmt op ‘door’. Of omdat ze niets vond dat op ‘Connery’ rijmt.’

Roger Moore is zowel de meest succesvolle (zeven films in twaalf jaar, of één meer dan Connery) als de meest beschimpte Bondvertolker. Maar de man laat het niet aan zijn hart komen, zoals hij bewees tijdens een interview dat hij onlangs gaf aan de Britse krant The Telegraph naar aanleiding van het verschijnen van zijn memoires My Word is My Bond.

In My Word is My Bond (vertaald als Voor Altijd James Bond) klinkt Moore even opgewekt en ironisch als in het interview. Naar eigen zeggen heeft hij alles wat hem te beurt is gevallen – Bond, zijn hoofdrol in tv-series als The Saint en Ivanhoe – te danken aan geluk, en niet zozeer aan zijn talent, vandaar de ondertitel ‘ Memoires van een aspirant-acteur‘. Hij is de eerste om zijn eigen prestaties te relativeren: als hij in 1986 door The Friars Club of New York tot ‘Man van het Jaar’ verkozen wordt, is zijn eerste gedachte dat ‘ze zich hadden vergist en mij in plaats van Sean Connery hadden gevraagd’.

Voor roddelverhalen bent u dus aan het verkeerde adres, te meer daar Moore als motto huldigt: ‘Als ik niets aardigs over iemand te zeggen heb, zeg ik liever helemaal niets.’ Alleen voor Grace Jones, die meedeed in A View to a Kill maakt hij een uitzondering omdat door het divagedrag van de actrice ‘mijn diplomatieke charme tot het uiterste werd opgerekt’. En ook het feit dat Albert Broccoli in zijn autobiografie schreef dat hij Moore na A View to a Kill met handen en voeten had moeten uitleggen dat hij te oud werd voor de rol, heeft de acteur ‘zeer gekwetst’. Hij wist naar eigen zeggen goed genoeg dat het voorbij was.

Voor de rest is Voor Altijd James Bond een vlotte aaneenschakeling van weetjes en anekdotes. Over de opnames van zijn eerste Bondfilm Live and Let Die bijvoorbeeld, waar hij last kreeg van nierstenen, ’s avonds helemaal groggy van de medicijnen zijn garderobe onderpiste en ’s anderendaags tot de ontdekking kwam dat een van de neveneffecten van de pillen is dat je urine blauw wordt. Of over zijn ontmoeting begin jaren 80 met Steven Spielberg, die hem zei dat hij een Bondfilm wilde regisseren (reactie van Broccoli: ‘Weet je wel hoeveel procent hij wil?’). Of over zijn ‘acteertechniek’: in de scènes waarin Bond tegenover de schurk stond, beeldde Moore zich in dat die een slechte adem had.

Ook voor de andere Bondvertolkers heeft Moore niets dan vriendelijke woorden. Zelfs ten tijde van ‘ The Battle of the Bonds‘ – de strijd tussen Octopussy en Never Say Never Again – was er volgens hem ‘geen animositeit’ tussen Sean Connery en hem. Al voegt hij er wel subtiel aan toe: ‘Ik heb Seans film nooit gezien. Ik hoor dat hij het heel goed gedaan heeft, maar niet zo goed als Octopussy! ‘ Moore troeft Connery trouwens ook af met dit boek, dat enkele weken na Being A Scot werd uitgebracht in Groot-Brittannië: op de Britse Amazon is My Word is My Bond het 24e best verkochte boek, Being A Scot staat op plaats… 1390

Roger Moore, Voor Altijd James Bond

Forum, 351 blz.

(S.W.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content