WAT?
’s Werelds grootste muzikale vrijdenker reduceren tot een kartonnen doos van nauwelijks een vuist hoog: eigenlijk hoort het niet. Hij die als traditionalist toch een paar van de grootste dogma’s en taboes tot puin heeft herleid. Hij die meer dan wie ook de grenzen van de rock-‘n-roll enkele kilometers heeft verlegd. Hij die elke vorm van etikettering altijd kordaat van de hand heeft gewezen. Hij die zelfs nooit een nummer twee keer op dezelfde manier heeft gespeeld. Nee, die sluit je niet op tussen zes kartonnen zijden. Maar hier ligt hij dan: The Complete Album Collection Vol. One. Natúúrlijk Vol. One! Zoals ook zijn autobiografie Chronicles máár Vol. One was. Hij verzamelt alles wat voorafging. De jonge troubadour met een tomeloze bewondering voor Woody Guthrie. De protestzanger die een onbegrijpende generatie pijnlijke waarheden als Blowin’ in the Wind en Masters of War in het gezicht spuwde. De hippe beatnik die een nieuwe generatie inspireerde met platen als Highway 61 Revisited en Blonde on Blonde. De muzikale vagebond van John Wesley Hardin en Nashville Skyline. De gekwetste echtgenoot die zijn hart uitstortte op Blood on the Tracks. De new born Christian die het licht meende te zien op Slow Train Coming. De wanderin’ en veelal verloren lopende ziel tijdens zowat de hele jaren tachtig en negentig. En nu, omzeggens de laatste twintig jaar, de chique cowboy die met een hervonden spelplezier de renaissance van zijn carrière beleeft.
GEPREZEN OF VERGUISD?
De jury is al vele jaren unaniem: Bob Dylan is de allergrootste. Maar de voorbije vijftig jaar waren er ook die ‘Bawb’ maar een irritante, door zijn neus zingende zeur hebben genoemd. Toen het ernaar uitzag dat Like a Rolling Stone in Groot-Brittannië niet als single zou worden uitgebracht, kopte Melody Maker onomwonden: ‘Thank goodness we won’t get this six-minute Bob Dylan single in Britain. ‘ Ze noemden het zelfs ’the longest six minutes since the invention of time’. In 1970 onthaalde Rolling Stone de plaat Self Portrait met een ondubbelzinnig ‘What is this shit?’ En tijdens zijn eerste elektrische tournee werd Dylan zelfs avond na avond uitgejouwd door zijn eigen fans, met fraaie verwensingen als ‘Judas!’ en ‘Go home!’
EN VANDAAG?
Voor wie nog altijd niet van Dylans genie is overtuigd, is er – bovenop de 35 studioplaten en 6 livealbums – ook nog de dubbelaar Sidetracks met songs die niét op zijn reguliere platen staan. Het is maar een greep uit het gigantische parallelle oeuvre dat we ook kennen van zijn Bootleg Series en dat bewijst hoe onmetelijk zijn output de voorbije vijftig jaar is geweest.
CUI BONO?
Elke muzikant die de afgelopen vijf decennia een gitaar heeft vastgepakt. Of een mondharmonica.
BOB DYLAN *****
The Complete Album Collection Vol. One
Singer-songwriter
Columbia
VINCENT BYLOO
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
