Blaue Blume
Een rennaissanceplaat, zo zou je de tweede van het Deense artpopensemble Blaue Blume kunnen noemen. Ten eerste vanwege de stijlbreuk met de ijle indie- en artpop van Syzygy (2015). Ten tweede omdat het trio glaciale ambientsynths en de kristallijne zangstem van Jonas Smith ontplooit zoals ooit Italiaanse meesters hun fresco’s in kerken achterlieten. Bell of Wool komt met zijn uitbarstingen van sierlijkheid en zijn weelde aan zachte lijnen, transparante lagen en licht-donkercontrasten nog beladener over dan het debuut al was. Minder Talk Talk, meer Son Lux. Maar de groep doet niet aan lege esthetiek. Smith schreef zijn teksten net voor hij in een depressie belandde – het is niet moeilijk om hem op de rand van dieperik en de laatste hoop op redding te horen balanceren. Een plaat om ruggelings in af te drijven.
Bell of Wool ***
artpop
Hfn
Stream
Someday
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier