Vrijdag 13/9, 22.20 – 2BE. Joe Cornish, GB 2011
Stap één: drop een rist bloeddorstige buitenaardse monsters in een grootsteedse buitenwijk waar jongerenbendes of hangjongeren in sweater met kap de wet voorschrijven. Stap twee: zorg dat die probleemjongeren geen hapklare brokken zijn voor de monsters. Stap drie: stop behalve humor en actie ook onderhuidse sociale commentaar in je verhaal. En last but not least: breng geen pastiche op het werk van je grote voorbeelden maar dweep openlijk, zij het discreet.
Attack the Block heeft dat recept goed begrepen, en bevestigt zo meteen de inventieve reputatie van de Britse horrorfilm – zie deze sf-actieprent gerust als het uitroepteken achter het label UK horror.
De invasie, in casu van agressieve, razendsnelle harige monsters met fluorescerend blauwe tanden, speelt zich af in een sociale woonblok in het zuiden van Londen, net op het moment dat een kleine bende van opgeschoten tieners een verpleegster van haar geld en juwelen beroofd heeft. Wordt dit een perverse wraakfilm waarin die dodelijke aliens als scherprechters optreden – ook al omdat debuterend regisseur Joe Cornish zijn monsters niet tot het einde opspaart? Helemaal niet. De politieke boodschap van Attack the Block is duidelijk: de gestigmatiseerde jongeren – ze voelen zich sowieso uitgesloten – sluiten de rangen om jacht te maken op de vileine indringers. Blijkt dat ze dan toch ergens talent voor hebben.
Cornish, ook een van de scenaristen van Spielbergs The Adventures of Tintin, is een buddy en zielsverwant van Edgar Wright, de man die in Shaun of Dead Londen nogal kolderiek tot zombiestad transformeerde. Eenzelfde studentikoze zin voor humor vind je terug in deze onderhoudende shocker.
Eenmaal dat de jongeren – van verschillende origine maar vooral zwart – een alien gedood hebben, trekken ze met hun buit naar een cannabisteler in een grauwe woonblok om advies in te winnen over hoe ze er geld mee kunnen verdienen. Dat zorgt voor maffe situaties die het verhaal vrolijk houden, net als de geestige dialogen en de verwijzingen, van Ghostbusters en E. T tot The Warriors.
Niet dat Attack the Block een gladde pastiche is van Amerikaanse voorbeelden. Daarvoor is cinematografische kracht van deze urbane nachttrip te dwingend. Wanneer Attack the Block richting woonblok trekt, demonstreert Cornish ook zijn filmische vindingrijkheid in het opdrijven van de spanning. De regisseur laat die woonblok niet alleen aanvoelen als een helverlicht ruimteschip, hij behandelt het ook als een architecturale speeltuin. Zijn grote voorbeeld daarbij was John McTiernans aanpak van het Nakatomi Plaza-torengebouw, die iconische locatie uit Die Hard. Voeg daar de razend efficiënte lowbudgetdynamiek van een John Carpenter aan toe en je komt uit bij deze vrolijke overlevingsstrijd. It’s inner city versus outer space!
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
