Atlas van vuurtorens aan het einde van de wereld ****

Eerste zin Vlak voor Rybal’che houdt de geasfalteerde weg op.

Ooit redden ze levens, nu zijn ze gedoemd te verdwijnen. Misschien halen ze nog een erfgoedlijst of worden ze verbouwd tot een B&B met hoge Instagram-waarde, maar sinds schepen kunnen vertrouwen op radar, sonar en satellieten worden vuurtorens één na één afgeschakeld. Misschien spreken ze daarom tot de verbeelding van schrijvers. Vorig jaar was er nog Jazmina Barrera’s uitmuntende essaybundel Vuurtorenberichten, nu verschijnt deze prachtig geïllustreerde atlas van de meest afgelegen vuurtorens ter wereld. De Spaanse schrijver-illustrator José Luis González Macías voorziet elk lichtbaken van een zelfgetekende landkaart, een architectonische legende en een bijbehorend verhaal. Over heldenmoed en dappere vuurtorenwachters die eenzaamheid en cabin fever trotseerden. Over gemeenschap, want enkel door samen te werken kun je op schiereilanden en archipels vuurtorens oprichten die generaties zullen dienen. En helaas ook over moord, verkrachting en waanzin, want het vergt een sterk gestel en een stevig moreel kompas om tijdens een dergelijke isolatie niet krankzinnig te worden. Een boeiend bladerboek.

José Luis González Macías, Meulenhoff (oorspronkelijke titel: Breve atlas de los faros del fin del mundo), 150 blz., ? 22,99.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content