Ze flirtte met de dood. En met een stuk of wat rocksterren. Op haar nieuwe album ‘Kissin Time’ stoeit Marianne Faithfull met Beck, Blur, Dave Stewart, Jarvis Cocker en Billy Corgan. De zwarte weduwe lokt nog jong vlees in haar web.

Door Eddie Hendrix

‘Kissin Time’ uit op 6/3 (Hut/Virgin)

‘Als ze zingt, is het net alsof elk woord uit een enorm blok cocaïne gebeiteld werd.’ Het zijn de woorden van Dave Stewart, de vroegere kompaan van Annie Lennox bij Eurythmics. Stewart leverde één bijdrage op Kissin Time. Samen met Marianne Faithfull schreef en bracht hij Song For Nico, een saluut aan dat andere sixtiesicoon, dat haar stormachtige relaties met seks, drugs en rock-‘n-roll uiteindelijk niet overleefde. ‘ Nico heeft onwaarschijnlijk veel onrecht in haar leven meegemaakt, terwijl ik schandalig veel geluk heb gehad’, zegt Faithfull.

Hoe zij erin geslaagd is dit millennium te halen, mag inderdaad een wonder heten. Het keurige meisje, dochter van een Oostenrijkse barones, maakt op haar zeventiende op een feestje kennis met The Rolling Stones. Het luidt de transformatie in van het onschuldig ogende kindvrouwtje tot de losbandige rock-‘n-roll bitch. Haar eerste hit in 1964 – ze is dan nauwelijks 18 – is de Jagger-Richards-compositie As Tears Go By.

Weldra wordt ze plechtig in het Rijk der Rolling Stones opgenomen, een rijk dat een poel van verderf blijkt te zijn. Ze deelt het bed met drie van hen, en kiest, na wikken en wegen, voor Mick Jagger. Marianne is Sa Muse d’Amuse. De turbulente relatie wordt breed uitgemeten in de pers, net zoals haar verslaving aan drank, drugs en pillen. De dood van gitarist Brian Jones en het einde van haar relatie met Jagger zorgt in ’69 voor een depressie en een eerste zelfmoordpoging. Pas tien jaar later stapt ze gelouterd uit het zwarte gat, en maakt op iedereen indruk met een consistente comeback als artieste. Ze brengt de ene stijlvolle plaat na de andere uit, zich telkens omringend met verstandig gekozen hulpjes. Steve Winwood, Dr. John, Serge Gainsbourg, Angelo Badalamenti, Marc Ribot, Daniel Lanois, Emmylou Harris, ze hebben haar allen geassisteerd.

Voor Kissin Time heeft ze haar zinnen op een nieuwe ploeg gezet. Vooral Beck drukt zijn stempel op de plaat. Met een arrangement waaraan hij slechts drie uur werkte, maakt hij van Sex With Strangers de goorste funky groovy shit, niet toevallig opgenomen in de Sunset Sound Studios waar Prince kind aan huis is. Faithfull is onder de indruk van Beck. ‘ Hij is de enige voor wie ik mijn teksten vooraf geschreven heb. Want ik dacht voortdurend, verdorie, ik moet straks met een genie de studio in, ik zal maar beter iets klaar hebben.’

Sex With Strangers schrijft ze met Serge Gainsbourg in gedachten, omdat ze weet dat Beck dol is op diens muziek. Maar ook de folkzijde van Beck laat Faithfull niet onbewogen. Op zijn album Mutations valt ze meteen voor Nobody’s Fault. ‘ Ik hoorde meteen dat het een Faithfull-nummer is. Dat ik het nu met hem heb mogen opnemen, is een droom.’

Twee liedjes zijn het resultaat van een coöperatie met Billy Corgan, de boomlange slungel van The Smashing Pumpkins. Niet meteen de jongen die je spontaan met het werk van Faithfull associeert. Voor de liefdeshymne I’m On Fire wilde ze eigenlijk graag met Brian Wilson, de gestoorde van de Beach Boys, werken, maar ze durfde hem uiteindelijk niet te bellen. Corgans ego wordt gestreeld wanneer ze hem de voorkeur geeft op Wilson. Als ze hem toevertrouwt dat ze momenteel graag naar de sixtiesgroep Herman’s Hermits luistert, stelt hij haar voor om hun nummer I’m into Something Good op te nemen . En dat doen ze ook . ‘De combinatie van die zonnige zorgeloze popmelodie met de rasperige stem van een rijpe rock-‘n-rollmadam bezorgt me rillingen’, zegt Corgan. ‘ Als je ziet waartoe Faithfull nog in staat is, waar ze voor staat, dan is zij voor mij in hart en nieren een punkrockster.’

Hoe ver Beck en Billy Corgan muzikaal ook uit elkaar liggen, de afstand tussen hen en Pulp is zo mogelijk nog groter. Sliding Through Life On Charm is een welgebouwde zin die al 20 jaar door het hoofd van Faithfull waart, maar ze slaagt er maar niet in er een geschikte melodie voor te bedenken. ‘ Ik weet niet goed waarom, maar ik vond Jarvis Cocker, die verwaaide gozer van Pulp, de geschikte persoon om me een melodie te leveren. Ik heb hem de tekst gegeven, pas anderhalf jaar later kreeg ik zijn huiswerk terug, en ik heb er nog een jaar extra over moeten doen om zijn compositie goed te begrijpen.’

Britpop moet haar na aan het hart liggen, want met Alex James van Blur schrijft Faithfull Hang It To Your Heart, een televisietune, en daaruit is een samenwerking met de groep zelf ontstaan. Blur schittert op het titelnummer Kissin Time. Damon Albarn vergelijkt het in een bui van bescheidenheid met Dr. John. ‘ Maar als die het had gezongen, zou het écht een meesterwerk zijn geweest.’ Marianne vind het zelf al lang goed. ‘ Als je zelfs maar een béétje klinkt zoals The Nighttripper, ben je al een hele straffe.’

Vreemd is wel dat er geen vrouwen op het album assisteren. Faithfull geeft toe dat haar verlanglijstje heel beperkt is. Toch laat ze al in haar toekomstkaarten kijken. ‘ Op mijn volgende cd werk ik samen met een vrouw, we hebben al contact gelegd. Ze heet P.J. Harvey.’

Plannen genoeg dus. Dat haar rondborstige, maar tere lijf het nog een tijd mag uithouden. Want haar lichaam is zo mogelijk nog meer geblutst dan haar ziel. Wanneer ze moeizaam voortschrijdt over het podium, lijkt het alsof ze blootsvoets over gebroken glas gaat. Ze geeft de indruk dat ze elk moment door haar benen zal zakken. Maar schijn bedriegt. Marianne Faithfull, 56 inmiddels, blijkt al bij al nog een vitale diva.

Wanneer ze moeizaam voortschrijdt over het podium, lijkt het alsof ze blootsvoets over gebroken glas gaat. Ze geeft de indruk dat ze elk moment door haar benen zal zakken. Maar schijn bedriegt. Marianne Faithfull, 56 inmiddels, is nog een vitale diva.