23. Ekeren. Afgestudeerd aan Sint-Lucas Antwerpen. Tekende het kinderboek
Het hondje dat Nino niet had en het openklapbare Memoires of a Suburban
Utopia. Illustreerde voor The New York Times, The New Yorker, Nobrow, Slanted
en Süddeutsche Zeitung. antonvanhertbruggen.blogspot.be
‘Mijn excuses dat ik het bijna te laat heb ingediend, maar ik heb er veertig uur aan moeten werken. Elke tekening opnieuw denk ik het klein te kunnen houden, maar steek ik er dagen en dagen tijd in. Mijn werkwijze is ook nogal arbeidsintensief. Eerst werk ik de tekening uit in een potloodschets en lijn ik de vlakken en schaduwen af. Dat leg ik dan op een lichtbak, waarop ik alle vlakken afzonderlijk schilder. Dan scan ik die vlakken in en puzzel alles in elkaar in Photoshop, om vervolgens de potloodtekening erover te leggen voor het lijnwerk. Daar kruipt dus wel wat tijd in. En het ergste is: hoe meer ik bijleer als illustrator, hoe langer ik over mijn tekeningen doe: het blijft complexer worden. Commercieel gezien is het niet het beste plan, maar ik benader elke illustratie als een op zich staand kunstwerk. Ik woon dan ook nog thuis, bij mijn ouders. (lacht) Ik kan er mijn tijd voor nemen.
‘Het zelfportret is een samenstelling van een aantal foto’s uit mijn archief, gecombineerd met een foto van mezelf in een gelijkaardige positie. De originele foto komt van een ontdekkingsreiziger in India. Meer dan bij andere illustratoren haal ik mijn inspiratie uit andere bronnen. De in scène gezette beelden van fotograaf Gregory Crewdson, mijn fietstochten doorheen de suburbs van Ekeren naar Stabroek, waar mijn lief woont, maar ook: natuurbeelden en zoölogie. Het laatste jaar ben ik nogal maniakaal bezig met ontdekkingsreizigers. Ik kijk documentaires op BBC, leg een verzameling van beelden aan, lees boeken over mensen als Carl Akeley – de taxidermist die heel Afrika is rondgetrokken om het Natuurhistorisch Museum op Manhattan te vullen. Bedoeling is om er een reeks grote prints van te maken. Maar goed, we zijn anderhalf jaar ver, en ik heb nog maar anderhalve tekening. Heb ik al gezegd dat ik nogal traag werk? (lacht)
‘Mezelf als ontdekkingsreiziger: dat is ook een beetje een idealisering. Ik ga altijd op zoek naar een utopisch beeld. Een verlangen naar een soort filmische romantiek. Het zijn altijd verhalen waar ik zelf deel van had willen uitmaken. Mijn manier om me ook een beetje Carl Akeley te kunnen voelen, achternagezeten door olifanten in de jungle van Afrika. (lacht)‘
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
