Brahim (een uitstekende Soufiane Chilah) is dertig en wil eindelijk zijn vriend voorstellen aan zijn Marokkaans-Belgische familie. Maar wanneer het weer eens niet lukt om uit de kast te komen, stuift hij boos, verward en verdrietig weg de stad en de nacht in. Hij wordt opgepikt door vier uitgelaten gasten die een feestje willen bouwen, maar wanneer hij toegeeft dat hij ‘pédé’ is, begint een helse trip waarvan hij nooit meer zal bekomen. Voor zijn beste, maar meest choquerende film baseerde Brusselaar Nabil Ben Yadir (Les Barons) zich op de homofobe martelmoord op Ihsane Jarfi uit 2012, en hij kijkt dan ook niet van de gruwelfeiten weg. Wat je krijgt, is een (met fictie aangelengde) reconstructie in realtime en in drie aparte delen – het familiefeest bij Brahim thuis, de nachtelijke marteltrip en de ochtend erna door de ogen van een van de daders. Het is een gespierd, strak bemeten en wat aan Gaspar ‘Irréversible’ Noé herinnerend concept dat een cerebrale afstand creëert en de los geschoten sequentiescènes en rauwe emoties nog dieper doen binnendringen. Alsof je tegen wil en dank in de getuigenbank wordt gepusht, en niet de kans krijgt weg te kijken. De sfeer is grimmig en gewelddadig, het acteerspel aards en naturalistisch en het op 4/3-formaat gestanste camerawerk van Frank van den Eeden dicht en dampend, waardoor je Brahims angstzweet en de razende hormonen van zijn beulen haast kunt ruiken. Een film die je met blutsen en builen achterlaat.
Nabil Ben Yadir met Soufiane Chilah, Vincent Overath, Gianni Guettaf
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
