Andy Stott

We zijn negen jaar verder sinds Andy Stott zijn eerste jubelrecensies oogstte met het album Luxury Problems. En nooit is hij opgehouden verder te spitten naar nieuwe tinten aardedonker en grijsgradaties. Met loodjes verleggen op de balans tussen techno en dub. Op Never the Right Time wordt het gewicht meer dan ooit verdeeld met traag smeulende synthpop en verweerde electrofunk. Ze zijn er nog, de verwrongen basdreunen, de asymmetrische staalplaatbeats – check Answers en het door dolende fluiten gepenetreerde Repetitive Strain. Maar de klankknutselaar uit Manchester heeft zijn ramen in de studio opengezwierd, zo lijkt. Samen met het licht en de frisse lucht kwamen ook invloeden van Goldfrapp en Junior Boys binnengewaaid. Resultaat: bastaardpop voor nachtbrakers.