And Then We Danced

In 2013 werd een kleine prideparade in de Georgische hoofdstad Tbilisi opgeschrikt door relschoppers – onder wie orthodoxe priesters – die de deelnemers bruut te lijf gingen. Geraakt door het extreem homofoob geweld, onderzocht de Zweeds-Georgische filmmaker Levan Akin hoe het is om homo te zijn in het conservatieve geboorteland van zijn ouders. Uit gesprekken met verschillende Georgische mannen destilleerde hij zijn derde film, And Then We Danced.

In deze coming-of-agefilm – die in 2019 de officiële Zweedse inzending voor de Oscars was – volgt Akin de jonge danser Merab. Hij wil in de voetsporen van zijn ouders treden en timmert aan een professionele danscarrière. Geld heeft zijn familie niet, maar dat compenseert Merab in tegenstelling tot zijn broer – die ook danst maar liever drinkt – door hard te werken. Overdag oefent hij zijn choreografieën, ‘s avonds klust hij bij in een restaurant. Dat zijn vaste danspartner Mary ‘min of meer’ zijn liefje is, komt hem goed uit. Voor een echte relatie lijkt Merab geen tijd te hebben. Alles staat in het teken van de aanstormende selectie van het Nationale Ballet.

Daar wringt het schoentje. ‘Georgische dans is gestoeld op mannelijkheid’, zegt dansleerkracht Aliko aan zijn pupil. ‘Er is geen plek voor zwakte.’ Volgens Aliko is Merab vaak ‘te soft’ – een eigenschap die niet in dans (en bij uitbreiding ook niet in Georgië) thuishoort. Als Irakli, die in bijna alles Merabs tegenpool is, het gezelschap vervoegt en de plek van Merab in een duet inneemt, worden de twee mannen elkaars grootste rivaal. Maar dan begint het duo ‘s ochtends samen hun danspassen te oefenen en slaat de vonk over.

Dat And Then We Danced veel ophef veroorzaakte toen de film in Georgië werd vertoond, mag niet verbazen. Mannenliefde op het grote scherm is er in gelovige, conservatieve kringen nog altijd onaanvaardbaar. ‘Dat mensen dapper moeten zijn om mijn film in de bioscoop te bekijken omdat ze er lastiggevallen of aangevallen kunnen worden, is absurd’, liet Akin toen weten. ‘Ik heb deze film met liefde en mededogen gemaakt.’ En dat voel je in dit intieme drama dat wel wat wegheeft van Girl, die andere film over een jong talent dat worstelt met een conservatieve, heteronormatieve (dans)wereld.