Dinsdag 30/10, 21.05 – Ned2
Van Working on a Dream in het jaar van Obama’s verkiezing tot het verbeten We Take Care of Our Own, vier jaar en flink wat teleurstelling later: Bruce Springsteen blijft de chroniqueur van hedendaags Amerika. NCRV-reporter Alje Kamphuis trok in het spoor van Springsteens muziek door de VS, op zoek naar de mensen over wie de songs gaan. ‘Ik ben op dat idee gekomen dankzij mijn collega René Sommer’, zegt Kamphuis. ‘Die heeft, met fotograaf Bob Bronshoff, een boek uitgebracht over hun roadtrip langs plaatsen en mensen die gerelateerd zijn aan Springsteennummers. Ik heb er een viertal uitgekozen die de toestand van Amerika weergeven op de vooravond van de presidentsverkiezingen. Springsteen zelf geeft geen uitleg, neen. We hebben een interview verzocht toen hij voor Pinkpop in ons land was. Maar zo’n man krijg je niet zomaar voor de micro.’
Welke plekken heb je uitgekozen?
ALJE KAMPHUIS: We beginnen in Springsteens geboortestad Freehold, New Jersey, waarover hij My Hometown schreef. Die is hij – born to run – ontvlucht omdat hij verder wilde. Onze reis leidt vervolgens naar een tentenkamp, zoals je er sinds het uitbreken van de crisis zoveel hebt, bij Lakewood, nog steeds in New Jersey. Dat roept herinneringen op aan The Ghost of Tom Joad, de plaat die geïnspireerd is op Steinbecks roman The Grapes of Wrath, over de Grote depressie. In Philadelphia – zie het Springsteennummer in de gelijknamige film – ontmoeten we aidspatiënte Nancy Gunnarson en onze eindbestemming is Youngstown, in swingstate Ohio, wegens het gelijknamige nummer. Daar vragen we een zwarte radiopresentator naar het werk van president Obama.
Denk je dat Springsteen ook echt een impact heeft?
KAMPHUIS: Ik denk dat heel wat mensen er hun eigen leven in herkennen. Springsteen schrijft geen echte protestsongs. Hij neemt het wel op voor de onderklasse: de arbeiders, de armen, de daklozen… Hij kijkt naar Amerika, ziet wat er misloopt en schrijft erover. Bepaalde nummers krijgen daardoor een betekenis. Zo is Streets of Philadelphia een soort geuzenlied geworden voor mensen die met hiv leven en die dat vroeger vaker verborgen moesten houden.
Is het niet ironisch dat Springsteen vroeger gekaapt is door figuren wier beleid hij bekritiseerde? Ronald Reagan die campagne voerde met Born in the USA bijvoorbeeld.
KAMPHUIS: Absoluut, net zoals Mitt Romney vandaag aan de haal zou kunnen gaan met We Take Care of Our Own. Maar die ironie zit in veel Springsteen-nummers, volgens mij speelt hij daar ook bewust mee: de ronkende slogans die de lading niet dekken, wel integendeel. Nu denk ik niet dat het politici te doen is om de inhoud van een song, als het maar opzwepend werkt. Zo triomfeerde in Nederland Mark Rutte onlangs op de tonen van Coldplays Viva la Vida. Ik betwijfel of het hem om de bittere betekenis van de tekst te doen was.
We zouden haast zeggen: zet die ploat af!
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier