ALL YOU NEED IS LOVE

Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

Net had ik een laag krabsla op mijn boterham gesmeerd of volgende uitspraak waaide me enigszins vochtig in het gezicht. ‘Het is zondag. De dag waarop de Heer rust. Maar mijn bedoelingen zijn net als de Heer nobel.’ Nee, dit is niet de zin waarmee DSK zijn 32 centimeter aan het zwarte kamermeisje Ophe-lia openbaarde. Het is de zin waarmee Mathias Coppens het verder totaal overbodige nieuwe seizoen van All you need is love opende. Als presentatoren zich met God beginnen te vergelijken, is het meestal tijd om aan een vorm van loopbaanonderbreking of platte rust te denken. Maar blijkbaar was er niemand in de buurt om Mathias erop te wijzen dat zijn verwijzing naar de Heer enigszins aanmatigend kon overkomen. Of misschien had iemand Mathias er wel op gewezen, maar had hij enigszins gepikeerd geantwoord dat het helemaal niet toevallig is dat Mathias en Messias ongeveer hetzelfde klinken. Was er iemand die durfde te beweren dat hij in All you need is love geen goed werk leverde? Hij bracht dus wel mensen die elkaar graag zagen maar gescheiden waren door tegenslag, miserie, financiële rampen of traliewerk weer bij elkaar. Als dat niet een beetje goddelijk was, wat was het dan wel?

Enfin, even welgezind als de Heer die naar de bruiloft van Kana vertrok, huppelde Mathias naar een gebedsdienst in het Antwerpse. Hij vond er Mirjam die natuurlijk enigszins bedremmeld reageerde op zo’n onverwachte ontmoeting met de televisionele gezant van de Heer himself. Mirjam bleek een adoptiekind dat werkelijk een miserabele jeugd had gehad. Ouders gescheiden. Moeder die vaker van vriendje wisselde dan van onderbroek. Moeder die dronk. Mirjam die nooit uitging, nooit rookte, dronk of wat voor perverse streken ook uithaalde, maar wel – het is toch godgeklaagd – op haar vijftiende zwanger werd. En het kind hield. Een kind afstaan, nee, dat kon ze niet. Die Mirjam – 33 was ze ondertussen, met twee opgeschoten puberkinderen – wilde eindelijk in de armen sluiten wat ze zo lang had gemist: een echte mama. De biologische versie ervan bevond zich in Canada. En het was natuurlijk veel te duur om naar daar te reizen met een gezin van vier.

Het was het moment van wanhoop waarop Mathias had gewacht. Hij deed zijn eigen Kana’tje, straffer dan wat de Heer presteerde. In plaats van wat water in wijn te veranderen en broden te vermenigvuldigen, haalde hij zowaar vier vliegtickets uit zijn mouw. In ruil mocht hij zo veel pieren uit de neus van Mirjam peuteren als hij wilde. En maar doorvragen. Over al de ellende en de pijn die ze had meegemaakt. Ook de Heer kan des duivels zijn. Mirjam snoot de ene zakdoek na de andere vol. Iets waar het uiteindelijk allemaal om te doen was. All you need is love is een programma dat vooral bestaat bij gratie van sponsoring van de zakdoekenindustrie. Hoe meer Kleenex er geconsumeerd wordt, hoe beter voor de reclame-inkomsten.

Het eindigde ermee dat de herenigde familie Mathias vrolijk uitzwaaide en kweelde dat dit de mooiste dag van hun leven was. Een beetje terughoudendheid is vaak op zijn plaats, maar niet in All you need is love. Daar is de superlatief de regel. Dit soort liefdadigheidstelevisie is ongetwijfeld bedoeld om een mens te doen geloven dat alles altijd goed kan komen. Mij stemt het vooral triest. Omdat het surft op een brij van emoties die men systematisch verwart met geluk. En om eerlijk te zijn: ik was meer geboeid door de stukjes gekookt eiwit in de krabsla op mijn boterham die langzaam geel kleurden dan door de wondere werken van here Mathias.

Elke maandag, vtm

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS .BE

TINE HENS

‘All you need is love’ is een programma dat vooral bestaat bij gratie van sponsoring van de zakdoekenindustrie.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content