‘Volver’, ‘Hable con Ella’, ‘The Constant Gardener’: het zijn maar enkele van de topfilms die maestro Alberto Iglesias van een soundtrack voorzag. Zijn culturele helden: Miles Davis, The Stones en John Malkovich.

* Wat was uw laatste impulsaankoop?

Even denken . Dat moet Sketches of Spain van Miles Davis geweest zijn. Fenomenale plaat, ongelooflijk hoe hij en arrangeur Gil Evans daarop Spaans klassiek repertoire ‘verjazzen’. Luister maar eens naar het nummer Will o’ the Wisp, geïnspireerd op een ballet van Manuel de Falla.

* Is jazz de muziek waarmee u opgegroeid bent?

Niet echt. Mijn ouders hielden vooral van klassiek. Stravinsky, Beethoven en Brahms waren hun favorieten. Stravinsky’s Petrushka heb ik honderden keren gehoord. Het is lange tijd mijn lievelingscompositie geweest. Uit nostalgie wellicht.

* Knalt er soms ook popmuziek door uw boxen?

Dat gebeurt. De Rolling Stones vind ik wel gaaf, al was daarnaar luisteren voor mijn ouders heiligschennis. Zij raadden me The Beatles aan, maar die vielen me wat te licht uit. Ik zag onlangs de Stones live in Los Angeles. Ik kan je verzekeren, ik heb nog nooit zo’n energieke performance meegemaakt in mijn leven. Met mijn ogen toe leek het wel een piepjonge band die daar stond te spelen. Ik stond werkelijk te beven op mijn benen.

* Nog orgastische concerten meegemaakt?

Het concert van Alfred Brendel zal me altijd bijblijven. Hij speelde solo pianostukken van Schubert. Het was in San Sebastian, op een warme zomeravond, in de openlucht. Ik had het geld niet voor front row-tickets. Maar zelfs van op de achterste rij was het alsof ik in de piano zat. Zo intens.

* Naar welke filmscores luistert u zelf?

De muziek bij Vertigo van Hitchcock en Kubricks The Shining zet ik het vaakst op. Door die films heb ik mijn liefde voor filmmuziek ontdekt. Ik herinner me perfect de eerste keer dat ik de score van Vertigo hoorde. Het gaf me inzicht in hoe muziek kan werken in combinatie met beelden: de melodie wordt een onzichtbare acteur.

* Bent u voor de rest een Hitchcock-expert?

Niet echt eigenlijk, tot mijn schande. Ik was nog wat te klein toen ik Hitchcock leerde kennen, denk ik. De eerste film die ik in de cinema zag, was The Third Man. Los van de zalige sfeerschepping, viel me toen al de intussen legendarische soundtrack op.

* Dat zijn allemaal bejaarde sound-tracks. Ook nog nieuw materiaal ontdekt?

Ik kreeg absoluut koude rillingen bij de score van The Virgin Suicides. Griezelig en lieflijk tegelijk, zeer bevreemdend. En die van Kill Bill 1 en 2 waren in hun genre ook best oké, als je wat door de kitsch heen kijkt.

* Uw trofeeënkast staat intussen behoorlijk vol. Wie zou u zelf een life-time achievement award geven?

Pedro Almodóvar respecteer ik heel erg. Hoe meer ik met hem samenwerk, hoe meer ik merk dat we allebei op zoek zijn naar hetzelfde: perfectie. Daarnaast krijgen Debussy, Ravel en Nino Rota van mij een eremedaille. En ik zou het haast vergeten: John Malkovich!

* Waarom juist hij als enige acteur?

Hij is een van die zeldzaam hypergetalenteerde rasacteurs. Kijk naar Being John Malcovich van Spike Jonze en je zal weten wat ik bedoel. Hij krijgt vaak freaky rollen toebedeeld. Maar sinds ik de score schreef bij zijn film The Dancer Upstairs, is John een goede vriend geworden. En in het dagelijkse leven is hij totaal geen freak.

De soundtrack van ‘The Kite Runner’, gecomponeerd door Alberto Iglesias, ligt nu in de winkel. De film speelt vanaf 13 februari in de zalen. www.kiterunnermovie.com

Thijs Demeulemeester