Fab film – Wil u zonder drugs te slikken terug naar de sixties, schuif dan deze film in uw dvd-speler en geniet van de eerste grote filmmusical van de 21e eeuw.
Films: **** Extra’s: **** (Sony)
Film. Liefhebbers van echte onvervalste musicals (dit zijn films waarin de regisseur zich niet lijkt te schamen omdat de acteurs plots in zingen uitbarsten of waarin hij zich niet beroept op allerlei postmoderne ingrepen om het ouderwetse genre te rechtvaardigen), verheug u! Schaf u meteen de dvd aan van het in de bioscoop grandioos geflopte Across the Universe en geniet met volle teugen van een van de meest geïnspireerde musicals sinds de hoogdagen van het genre.
Zo ouderwets is Across the Universe nu ook weer niet, tenzij u natuurlijk nostalgie naar de sixties en naar de meest populaire popformatie uit die jaren, al als passé beschouwt. Regisseur Julie Taymor en scenarioschrijvers Dick Clement en Ian La Frenais vertellen namelijk hun verhaaltje over de transatlantische love story tussen een jonge dokwerker (Jim Sturgess) uit Liverpool en een rijkeluismeisje (Evan Rachel Wood) uit Princeton, integraal met behulp van Beatlessongs. Prachtig hoe de scenaristen de vertrouwde deuntjes van Lennon & McCartney elastisch in hun verhaaltje en de sociale context (de turbulente jaren zestig) doen passen, er occasioneel een andere inhoud en emotionele geladenheid aan geven ( I Want To Hold Your Hand als lesbische hymne) of hoe Elliot Goldenthal met zijn nieuwe arrangementen (vaak superieur aan het origineel, als ik even heiligschennis mag plegen) andere dramatische accenten legt. Slim hoe de filmmakers flagrante citaten (de namen van de personages, Jude en Lucy) combineren met verdoken allusies op het Beatlesuniversum, verwijzingen naar tijdgenoten (Janis Joplin, Jimi Hendrix) en gastoptredens van Bono, Joe Cocker en Eddie Izzard. En bovenal verbluffend hoe Julie Taymor haar rijke fantasie de vrije loop laat bij haar gulzige duik in het Beatlesheelal.
Voor onze verbaasde ogen trekt een bonte stoet voorbij van surreële en psychedelische taferelen (bloedende aardbeien, rekruten in boxershort die het Vrijheidsbeeld torsen in een door napalm verschroeid Vietnamees landschap, lyrische waterballetten). Gretig trekt Taymor ook stilistisch alle registers open (briljante kruismontage tussen rellen in het zwarte getto en de uitvaart van een blanke soldaat gesneuveld in ‘Nam; negatiefbeelden bij transcendentale perceptie; animatie- cut-outs) en legt ze een even grote inventiviteit aan de dag als in haar vorige cocktails van high en low art, avant-garde en klassiekers, zowel in de schouwburg (de Broadwaymusical The Lion King) als in de bioscoop ( de Shake-spearebewerking Titus). Met Across the Universe tekent Taymor een heuse pop-opera die onbeschroomd naïef en sentimenteel is en heerlijk over the top, zonder ooit te vervallen in de uit de hand gelopen kitsch uit de rockopera’s van Ken Russell ( Tommy) of Alan Parker ( The Wall/Pink Floyd).
Extra’s. Korte achter-de-schermen-docu’s, geschrapte en ingekorte scènes maar vooral een commentaartrack van het echtpaar Taymor/Goldenthal, die meeslepend vertellen over hun benadering van de originele songs.
Patrick Duynslaegher
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier