Boy George is weer op vrije voeten, en wat meer: vanaf 22 oktober staat hij naast John Fogerty, Grace Jones en de onvermijdelijke John Miles op de Night Of The Proms. Zonder enkelband, maar ongetwijfeld mét pluimen – euhm – op zijn hoed. De intussen 49-jarige diva toont zich een praatgrage, kwistig met koosnaampjes strooiende gesprekspartner die graag lacht – niet het minst om zichzelf. ‘Karma voert je naar vreemde plekken, mijn vriend.’
at voorafging: in de jaren 80 was het multiculturele orkest Culture Club vaste klant in de hitparades met singles als Karma Chameleon en Do You Really Want To Hurt Me. De excentrieke frontman Boy George werd een wereldster en was met zijn fel opgemaakte, androgyne gezicht en een zwak voor uitzinnige hoeden en pruiken niet uit de roddelblaadjes weg te slaan. Na de split van Culture Club begin jaren 90 bekeerde de notoire relnicht zich tot het hindoeïsme en oogstte hij veel bijval in de Britse acidhousescene als Jesus Loves You. Daarna ging het bergaf met de Londenaar.
De intussen aan een tweede leven als vetbetaalde dj begonnen George sukkelde van het ene drugs- en seksschandaal in het andere. In 2005 werd hij door een Amerikaanse rechter wegens cocaïnebezit en ‘het valselijk melden van een inbraak’ veroordeeld tot vijf dagen gemeenschapsdienst. De beelden van de ooit zo kokette zanger die in werkmansoverall de straten van New York schoonveegde, gingen de wereld rond. Drie jaar later was het weer van dattum, alleen was de aanklacht deze keer ‘geweldpleging en gijzeling’, nadat de zanger een mannelijke escort had opgesloten en mishandeld in zijn flat. Het verdict: vijftien maanden gevangenis.
Mijnheer George, hoe maakt u het?
Boy George: Het gaat heel goed met me, lieve jongen, dank je om het te vragen. Ik moet stoppen met het aan de grote klok te hangen, anders sluiten ze me weer op. Pas maar op, wie té gelukkig is, belandt voor hij het weet achter slot en grendel. (Lacht) Misschien is ’tevreden’ een beter woord om uit te drukken hoe ik me voel. Voor het eerst sinds lang ben ik helemaal nuchter en staat mijn hoofd stevig op mijn lijf geschroefd. Bij ontnuchtering komt onvermijdelijk klaarheid kijken en die bevalt me wel. Ik heb weer controle over mijn leven.
Klaarheid kan beangstigend zijn voor iemand die lang in een roes geleefd heeft.
Boy George: Ik ben niet bang. De klaarheid heeft zo lang op zich laten wachten dat ik er nu alleen maar dankbaar om kan zijn . Het zat er al even aan te komen. Het is enorm confronterend om met je neus op alle stommiteiten en verloren tijd gedrukt te worden, maar je moet vooruit, nietwaar? Ik heb geleerd dat je geluk kunt vinden op de kleinste plaatsen, zelfs in iets banaals als een kopje thee.
Vind je ook geluk door op te treden – op Night Of The Proms bijvoorbeeld?
Boy George: Maar natuurlijk! Zingen met een orkest geeft een behoorlijke kick en ik zing nog steeds erg graag, dus waarom niet? Ik heb ooit een project proberen op poten te zetten met het London Chamber Orchestra, maar verder dan één performance zijn we jammer genoeg nooit geraakt. Er zat nochtans potentieel in. Ik zong vooral oude jazzstandards en gospelachtige toestanden als Blue Moon en Nobody Knows The Trouble I’ve Seen. Met ouder worden past mijn stem beter bij traditionele, bluesy stuff, vind ik. Het heeft geen zin om als 49-jarige geforceerd opgewekte deuntjes te staan zingen – I don’t do chirpy anymore. Erg waardig is dat niet. Je ziet, ik gedraag me eindelijk naar mijn leeftijd. (Lacht)
Is je grootste hit ‘Karma Chameleon’ ook uit het repertoire geschrapt?
Boy George: Ik heb leren leven met Karma Chameleon, ook al is het een erg onnozel popliedje. We spelen het tegenwoordig in een ander arrangement en het werkt. De mensen die naar Antwerpen komen, hoeven niet bang te zijn: ik zal een mix brengen van minder bekende songs en hits. Er is een tijd geweest dat ik me tegen mijn oude hits afzette, maar ik heb me met de meeste opnieuw verzoend. Ik omarm ze met mate, want ik ben geen fucking nostalgieact.
Je staat toch soms te blinken op revivalfestivals, tussen de Nick Kershaws en Kim Wildes van deze wereld?
Boy George: En wat dan nog? Ik doe daar gewoon mijn ding. Als al die andere artiesten op hun oude hits willen teren, is dat hun probleem. Ik ben niet getrouwd met de eighties.
Vind je het zielig dat anderen dat wel zijn?
Boy George: (Glimlacht) Nu probeer je me de bek open te breken. Het zal je niet lukken, darling, de tijd dat ik iedereen in de zeik zette, is voorbij. Ze wisten me altijd te vinden vroeger: ‘Een gemene quote? Pak de telefoon en trek eens aan Boy Georges tong, die heeft altijd wel iets pittigs in petto!’ Iedereen wil je vriend zijn, tot er stront aan de knikker hangt – then they fuck you over. Weet je wat? De waarheid wordt overschat. De meeste mensen geven geen zier om de waarheid, en ik ben het beu om steeds de bitch te zijn.
Heb je daarom zo lang geweigerd om deel te nemen aan Celebrity Big Brother? De makers bewogen hemel en aarde om je in het programma te krijgen.
Boy George: Ik stond vorig jaar letterlijk op de drempel van het Big Brother-huis, maar de rechter heeft er een stokje voor gestoken. Achteraf gezien een hele opluchting, het zou op een fiasco uitgedraaid zijn. Het probleem met de realityprogramma’s is dat ze zelfs de meest boeiende persoonlijkheden als oersaai ontmaskeren. Zie je mij daar al zitten tussen Heidi Fleiss, Cisqo en Ivana Trump? Het gebrek aan intelligente conversatie in dat programma stuitte me werkelijk tegen de borst. Zelfs in de gevangenis had ik diepzinniger babbels! Wat een bende oenen was me dat! Ik zou er niet aan dénken om al die onnozele opdrachten uit te voeren. Mij in een belachelijke outfit verkleden? Please, dat doe ik in mijn vrije tijd al genoeg! (Lacht) Ik ben oprecht blij dat ik mijn moeder die schande heb kunnen besparen. Het mens heeft al genoeg afgezien, en op haar leeftijd naar het buitenland emigreren, lijkt me toch geen goed idee.
Wat is de gevangenis anders dan Big Brother zonder de champagne?
Boy George: Het was geen pretje om in de gevangenis te zitten, maar ik heb er tenminste wel enkele goede vrienden aan overgehouden. Echt waar! Een van de jongens in mijn celblok, Terry, is een vriend voor het leven. Ik heb hem regelmatig gezien toen hij vrij was, jammer genoeg zit hij nu weer achter de tralies, god weet waarom. (Lacht)
Je bent een spiritueel mens, ten bewijze: je gedweep met de Hare Krishnabeweging. Hoe rijm je zoiets met je excessieve drugsgebruik?
Boy George: Karma kan je naar vreemde plekken voeren, beste vriend. (Lacht) Tja, hoe gaat dat? Een verslaafde brengt zichzelf altijd in benarde posities. Toen ik met de musical Taboo in New York zat, werd ik omgeven door drugs. Je wilt geen oude zeur zijn, dus op den duur zeg je: ‘Geef hier dat spul!’ Zelfs op gevorderde leeftijd deed ik mee omdat ik cool wilde zijn. Triestig.
Heb je tegenwoordig nog contact met de Hare Krishna’s?
Boy George: Zeker en vast. Een van mijn beste vrienden is een overtuigde volgeling: John Richardson, de drummer van de glampopgroep The Rubettes.
Dezelfde Rubettes van ‘Sugar Baby Love’?
Boy George: Yep!
Wat vonden je tempelvrienden ervan toen je met Jesus Loves You hun mantra verwerkte in het refrein van de single ‘Bow Down Mister’?
Boy George: Ze vonden het geweldig! Ik heb die song geschreven tijdens een trip door India. Toen ik in Londen in de studio zat met Bruce Forest, een stevige blower, zei die: ‘George, bel eens naar de tempel en vraag of ze niet wat échte hindoes naar de studio kunnen sturen!’ (Lacht) Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag sloften er tien Hare Krishna’s op hun teenslippers de studio binnen. Ik was bloednerveus en bang dat ik hen zou beledigen met mijn dwaze popliedje. Ze luisterden via de studiospeakers heel aandachtig naar de song… en knielden tot mijn afgrijzen achteraf op de vloer voor mijn voeten! (Giert het uit) De backing vocals op Bow Down Mister zijn dus ingezongen door échte volgelingen.
Heb je hen ook auteursrechten betaald?
Boy George: Neen, maar ik heb wel een gulle schenking gedaan aan de tempel én ze mochten mee op tournee om hun boeken aan de man te brengen. Dat heeft hen vast en zeker meer opgeleverd dan die royalty’s.
Waarom koos je er eigenlijk voor om in de jaren 90 als Jesus Loves You door het leven te gaan: beu om Boy George te zijn?
Boy George: Ja en neen. Om te beginnen: Boy George is geen personage. Ik ben Kiss niet, die zonder hun make-up maar saaie mensen zijn. (Lacht) Dit (wijst naar zijn opgemaakte gezicht) is geen masker, ik draag make-up omdat ik mezelf mooier vind mét dan zónder. Maar eind jaren 80 wilde ik dat de mensen nu eens eindelijk naar de muziek luisterden en verder keken dan de pruiken en de schmink. In Amsterdam zag ik op straat een groot bord met in koeien van letters: ‘JESUS LOVES YOU’. Hilarisch, vond ik dat, midden in de goorste prostitutie- en drugsbuurt van Europa. Aangezien de meeste christenen homofobisch zijn, vond ik het wel leuk om daar mijn nieuwe artiestennaam van te maken. ‘Jezus houdt van iedereen!’, luister naar de homo. (Lacht)
Wat vind je van de huidige lichting popsterren?
Boy George: Er is nog steeds voor elk wat wils, niet? Ik heb een nummer opgenomen voor de nieuwe plaat van Mark Ronson, een erg getalenteerde kerel. Ik heb ook een boon voor The Drums. Hun zanger, Jonathan Pierce, is de beste frontman die er momenteel rondloopt. Een kruising tussen Ian Curtis van Joy Division en (legendarisch balletdanser; nvdr.) Rudolf Nureyev. (Lacht) Ik houd ook van Lady Gaga. Ik heb haar show gezien in New York en toen ze aan de piano ging zitten om Speechless te zingen, viel mijn mond open. Dat mens heeft soul! Ze doet me soms aan Freddie Mercury denken, en dat zeg ik niet om te slijmen, want soms doet ze me ook wat te veel aan Madonna denken. En die clips! Jezus, mens, houd je toch wat in! Ze is een echte designer’s nightmare. (Lacht)
Dat moet jij zeggen.
Boy George: Hola, ik heb in mijn hele leven nog nooit een stylist gehad! Ben je gek? Veel te duur, veel te lastig. Ze doen je spullen dragen waarin je er belachelijk uitziet, daar heb ik niemand voor nodig. Trouwens, ik draag – uitgezonderd mijn hoeden – geen designerkleren. Geloof je me niet? Hier, kijk (toont het label van zijn jasje): Marks & Spencer! Ik heb mijn portie modenachtmerries wel gehad. De veertig gepasseerd blijf je beter ver van al die fashiontoestanden. Neem het maar van mij aan – een gouden raad van tante George. (Lacht)
Night of the PromsMet Boy George, Grace Jones, John Fogerty en méér. Van 22/10 tot 6/11 in het Sportpaleis, Antwerpen.
Meer info: www.notp.com
Door Jonas Boel
‘De tijd dat ik iedereen in de zeik zette, is voorbij. Ik ben het beu om de bitch te zijn.’
‘Boy George is geen personage. Ik ben Kiss niet -zonder hun make-up zijn dat maar saaie mensen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier