STILLE NACHT, STERIELE NACHT – Hypertechneut Robert Zemeckis herprogrammeert Dickens’ kerstfabel tot een kille promospot voor performance capture en digitale 3D.

Robert Zemeckis met Jim Carrey, Gary Oldman, Colin Firth, Bob Hoskins

Robert Zemeckis’ devotie ten aanzien van de performancecapturetechniek heeft stilaan iets van de inhaligheid van Ebenezer Scrooge. Na The Polar Express (2004) en Beowulf (2007) is het immers al de derde Zemeckisfilm op rij waarvoor de acteurs eerst tussen greenscreens werden gezet om er de decors en gelaatsvervormingen achteraf met de computer bij te plaatsen.

Helaas worden de films er – ondanks de technische innovaties – niet beter op. Integendeel. Was The Polar Express nog een stijlvol kerstsprookje met Tom Hanks in elf verschillende rollen, dan was Beowulf weinig meer dan een voorhoofse promospot voor digitale 3D.

Die derde dimensie is trouwens ook alomtegenwoordig in A Christmas Carol, de elfendertigste adaptatie van Charles Dickens’ beroemde kerstfabel. Schrik dus niet wanneer Jim Carrey zijn lijf in nog elastischere poses plooit dan gewoonlijk. Carrey incarneert immers niet alleen de victoriaanse oppervrek Scrooge die zelfs op kerstavond liever pennies telt dan met zijn familie te vieren. Hij speelt ook de geesten van Christmas Past en Christmas Present die de misantroop tot meer menselijkheid hopen aan te porren. Die laatste worden door Zemeckis respectievelijk gevisualiseerd als een kaars met het gezicht van een stonede Jim Carrey én als een zatte Viking met het gezicht van een psychotische Jim Carrey.

Lang blijft de verwondering om de digitale hoogstandjes – let op de complexe camera-capriolen – niet duren. Zemeckis zit dusdanig op zijn hightechspeeltjes te geilen dat hij er pardoes zijn personages en moraliserende verhaal bij vergeet. Finaal voelt de film even steriel en kil als de ziel van Scrooge, waarbij de production designers zich blijkbaar afwisselend door de kerstkitsch van de Coca-Colacataloog en de 19e-eeuwse gothic horrorverhalen lieten inspireren.

Slotconclusie? Dit holle gimmickfestijn hoort veeleer in een pretpark dan in een cinemazaal, al wijzen de eerste Amerikaanse boxofficecijfers nu al in de richting van een dikke hit. Als vanaf 16 december ook James Camerons Avatar – de eerste liveactionfilm in digitale 3D én de reden waarom deze kerstfilm nu al wordt uitgebracht – een kaskraker wordt, betekent dat dus dat Hollywood haar 3D-invasie nog aanzienlijk zal opvoeren. Een gewaarschuwd man is twee digitale Jim Carreys waard.

Dave Mestdach