90210

Elke zaterdag, 17.10 – VijfTV90210, de update van de ninetiesklassieker Beverly Hills 90210, kun je makkelijk samenvatten: minder vet, meer kleur. De actrices zijn nog magerder dan toen, de cast is niet meer zo uniform blank. Dat laatste is vooral de verdienste van Tristan Wilds, die als Dixon de moderne én zwarte versie speelt van Brandon uit het origineel. Dixon is de geadopteerde zoon van het koppel Wilson, en als de familie bij de start van Kansas naar Beverly Hills verhuist, gaat er voor hem en zijn zus Annie een heel nieuwe wereld open. Voor de 23-jarige Wilds betekende 90210, dat in de VS eind 2008 van start ging, de doorbraak bij het grotere publiek. Maar fans van de politieserie The Wire kenden hem al langer: de jongeman speelde daar in reeks 4 en 5 Michael Lee, de tiener die hard zijn best doet om op het rechte pad te blijven, maar uiteindelijk opgeslokt wordt door de drugscriminaliteit. Van Baltimore naar Beverly Hills, het is niet alleen in de echte wereld een grote stap, zegt Wilds. ‘Toen mijn manager mij vertelde over een mogelijke rol in 90210 was ik op zijn zachtst gezegd nogal sceptisch. Ik had van het origineel wel een paar afleveringen gezien en ik ben ook niet beschaamd om dat toe te geven. (lacht) Maar The Wire en 90210, dat leek me toch ver uit elkaar te liggen.’

Waarom heb je dan toegehapt?

TRISTAN WILDS: Omdat ik een manier zag om te groeien als acteur. Toen ik aan The Wire begon, had ik nauwelijks ervaring, ik heb Michael grotendeels op mijn gevoel gespeeld. Na de opnames had ik me ingeschreven voor acteerlessen, en toen kwam 90210: ideaal om te oefenen. (lacht) Ik wilde ook laten zien dat ik meer in mij had dan Michael: Dixon is veel meer een ladies’ man, een speelvogel, terwijl Michael in de eerste plaats een getroebleerde tiener was.

Kreeg je verraste reacties van vrienden toen je vertelde dat je bij 90210 zou beginnen?

WILDS: Ze waren vooral enthousiast. ‘Wow, really, you’re on 90210?’ (lacht) Mensen die met hun ogen rollen als ze de woorden ‘Beverly’, ‘Hills’ en ‘90210’ horen, moeten de reeks ook een kans geven. Dixon is meer dan een knappe posterboy, het is net als Michael een personage met veel verschillende kanten.

Je was 16 toen je bij The Wire begon. Heb je eigenlijk ooit beseft hoeveel weerklank die reeks had?

WILDS: Oh, ik was al een erg grote fan toen ik erbij kwam, van bij het eerste seizoen… Maar het vierde seizoen (waarin Michael en zijn vrienden centraal stonden, nvdr.) was natuurlijk iets speciaals. Toen we bezig waren, had ik er geen idee van hoe groot het zou worden, maar in de maanden nadat de reeks werd uitgezonden ben ik heel vaak aangeklampt op straat, door mensen die met tranen in de ogen de verhaallijnen over Michael navertelden. Ik denk niet dat ik ooit nog zulke fans zal hebben. (lacht)

(S.W.)