MONSIEUR OZON – Met Dans la Maison in aantocht worden zes films van François Ozon heruitgegeven. Is hij Frankrijks laatste grand auteur?
François Ozon
Fr, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2009
Films: van ***
tot ****
Extra’s: –
Franse filmcritici en -liefhebbers worden lyrisch als ze het over de auteurscinema hebben. Maar hun lijfblad, de ooit zo gereputeerde rots in de branding Cahiers du Cinéma, heeft de laatste decennia flink aan populariteit ingeboet. De Franse auteurscinema wordt weliswaar nog geproefd in enkele art et essai-zalen in Parijs. Maar buiten de landsgrenzen raken de nieuwe films van pakweg Olivier Assayas, Arnaud Desplechin of Jean-Luc Godard nauwelijks nog. Behalve dan die van François Ozon.
Ozons stijl is wispelturig. Hij parodieert of brengt hulde aan verschillende genres – Angel is een ouderwets kostuummelodrama, 8 Femmes een groteske musical, 5 x 2 een pakkend relaas van een stukgelopen huwelijk – en koppelt vlotjes een boulevardkomedie aan anarchistisch surrealisme. Maar hoe verscheiden Ozons films ook ogen, ze dragen wel degelijk de stempel van hun maker.
‘Ik draai liever een verstoorde seksuele relatie dan een stel dat geanimeerd zit te keuvelen op café’, aldus Ozon.’s Mans oeuvre draait integraal om seks, liefde en dood, of dat nu een erotische thriller als Swimming Pool of een afkickdrama als Le Refuge oplevert. Zo ken ik er nog een paar, beweert u? Klopt. Maar Ozon verkent de schaduwzijde van de mens, ziet de bourgeoisie als bron van vermaak, schuwt daarbij kitsch noch melodrama en plaatst steevast verdrongen emoties en het zoeken naar een eigen (al dan niet seksuele) identiteit op het voorplan. De archetypische Ozonprotagonist voelt zich geïsoleerd door zijn gedrag of geaardheid, kleurt niet netjes binnen de lijnen en heeft lak aan maatschappelijk fatsoen.
François Ozon is met andere woorden zo’n beetje de Franse Rainer Werner Fassbinder, van wie hij trouwens ooit een toneelstuk verfilmde. Hij is een auteur pur sang, al hekelt hij hoogstwaarschijnlijk een dergelijke omschrijving. Maar ondanks (en dankzij) zijn eigengereide visie en stijl zijn Ozons films universeel herkenbaar en bij uitbreiding excellente exportproducten, in tegenstelling tot het werk van Assayas en co. De bewijzen? Die liggen nu dus weer in de dvd-rekken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
