75 YEARS OF CAPITOL RECORDS

75 YEARS OF CAPITOL RECORDS ****

Reuel Golden & Barney Hoskyns, Taschen, 492 blz., ? 99,99.

The Beatles, Frank Sinatra, The Beach Boys, Miles Davis, Kraftwerk, Pink Floyd, Arcade Fire, Radiohead: noem een klepper uit de populaire muziekhistorie en de kans is aanzienlijk dat die ooit bij het Amerikaanse Capitol Records onderdak heeft gekregen.

Het begon allemaal in LA, mekka van de film, maar muzikaal in 1942 nog een woestenij, wegens alle labels, uitgeverijen en managementbureaus aan de verre oostkust gestationeerd. Toch duurde het niet lang vooraleer Capitol met de van cocktailjazz naar pop gedeserteerde zwarte zanger Nat King Cole een eerste ster in huis had. Het bekende ronde Capitol-gebouw in downtown Hollywood verrees in 1956: dertien verdiepingen hoog, een baken van succes in het stedelijke én culturele landschap (dat de architect een stapeltje platen voor ogen had, blijkt – wat jammer toch – een kwakkel). De muziekmarkt was in dezelfde lift als de algemene welvaart gesprongen, en Capitol wedde met country-and-western, rhythm- and-blues en allerhande jazzniches op verschillende prijspaarden. Frank Sinatra beleefde op het label zijn artistieke renaissance, en groeide in dezelfde beweging door naar onaantastbaar icoon van de twintigste eeuw. En toen moest de rock-‘n-roll nog oplaaien.

Dat Capitol de gelegenheid liet passeren om Elvis zijn krabbel op het stippellijntje te doen zetten, maakte niet eens veel uit. Het had wel Gene Vincent, met het hitsige Be-Bop-a-Lula, ‘an instant anthem for aspiring teenage rebels’, zoals ene John Lennon. The Beatles verzeilden bij Capitol doordat hun Engelse platenmaatschappij EMI zo goed als alle aandelen ervan binnenrijfde.

75 Years of Capitol Records doet wat een excellent koffietafelboek doen moet: het meubel op zijn pootjes laten kreunen. Deze knaap spreidt op fors formaat (33×33 cm, net iets groter dan een vinylplaat) een bonte visuele geschiedenis van driekwart eeuw populaire muziek uit. De pakken, de kapsels, de mode en de onvermijdelijke uitwassen daarvan, zowel voor als achter de schermen. Vergaap u aan de goden terwijl ze baden in de glorie van hun beste jaren. Of blijf eens hangen bij hun vele minderen, van Duran Duran over W.A.S.P. en Ne-Yo tot de – qui? – Pousette-Dart Band.

Goed, het historische patina vervaagt snel wanneer men bij de recentere jaren aanspoelt, want pakweg Katy Perry, Tori Kelly of Lil Yachty strelen de verbeelding vooralsnog minder. Niettemin: verzorgde uitgave, evenveel interieurtip als boek.

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content