Songs in the Key of Life l 1976

Anekdote

Steveland Hardaway Judkins kreeg zijn eerste contract bij Motown op zijn twaalfde, en stond op affiches onder de naam ‘Little Stevie Wonder, the Boy Genius ‘. Begin jaren 60 was Motown een gladde popmachine waar élke dollar telde en bij opnamesessies niets werd weggegooid: de beste take werd gereserveerd als single, de rest was ‘goed genoeg’ voor de elpee. Twee artiesten ontsnapten aan die regel en kregen de tijd om volwaardige elpees op te nemen: Marvin Gaye, en Stevie Wonder. De boy werd groot, en vroeg in de jaren 70 eiste Wonder bij Motown de absolute controle over zijn werk. Spijt heeft het label er niet van gekregen: de rist elpees die volgden – Talking Book (1972), Innervisions (1973) en Fulfillingness’ First Finale (1974) – waren zowel artistiek als commercieel van een verbijsterend niveau.

Opnames

In ’75 ging Wonder op de rem staan, onderhandelde hij een nieuw contract van 13 miljoen dollar, en bedankte Motown voor het vertrouwen met Songs in the Key of Life. Wonders perfectionisme was legendarisch: soms werkte hij 72 uur aan één stuk, zonder lunch- of slaappauzes. ‘Als ik de goeie flow vind, blijf ik doorgaan tot ik een piek bereik’, aldus Wonder. De flow zat zo goed dat hij 21 songs afwerkte, geperst op een dubbelelpee plus een bonus-EP. Ze zouden een van de meest gecoverde en gesamplede schijfjes uit de muziekgeschiedenis worden. Om zijn honger naar lange dansstukken te stillen, jamde Wonder met jazzvolk als gitarist en toetsenist Herbie Hancock op gospel-disco-funk als Another Star en As.

Discografie

Met zijn mix van stijlen, van de bigbandjazz van Duke Ellington ( Sir Duke) via de strijkers van Village Ghetto Land tot de brandende kruisen van Black Man en teksten in het Engels, Spaans en Zoeloe, is Songs in the Key of Life het meest alomvattende album uit ’s mans discografie. De gelaagde instrumentaties kenden we al, maar Wonder liet zich nu helemaal gaan in zijn passie voor synthesizers – of het nu ging om het geïmiteerde vioolkwartet op Village Ghetto Land of het kamerbrede tapijt onder Isn’t She Lovely (over zijn dochter Aisha).

Trivia 1

Midden jaren 70 was een radiostilte van twee jaar tussen twee platen zowat een doodvonnis. In afwachting van Songs liep Wonder door L.A. met de boodschap ‘We’ve nearly finished’ op zijn borst. De verwachtingen waren zo hooggespannen dat de plaat al platina haalde nog voor de release.

Trivia 2

Negentien jaar na datum kneedde Coolio de groove van het rustige Pastime Paradise tot de hitsingle Gangsta’s Paradise.

Trivia 3

Alsof blind geboren worden nog niet volstond, raakte Wonder ook zijn smaak- en reukzin kwijt na een auto-ongeval.

Citaat

‘Just because a man lacks the use of his eyes doesn’t mean he lacks vision.’

Vervolg

Na Songs in the Key of Life moest Wonder drie jaar op adem komen. In 1979 kwam Journey through the Secret Life of Plants uit, de soundtrack bij een documentaire die niemand ooit te zien kreeg.

(B.C.)