De verrassing van het voorjaar.
Big Little Lies had alles om een HBO-versie van Desperate Housewives te worden. Nog duurdere huizen. Nog bekendere huismoeders. Nog banalere problemen. De zesdelige minireeks begint met vier mama’s (Reese Witherspoon, Nicole Kidman, Laura Dern en Shailene Woodley) die hun kinderen gaan afzetten aan een prestigieuze kleuterschool in het residentiële Monterey. Aan het einde van de dag blijkt één kindje een ander kindje pijn te hebben gedaan. De moeders moeien zich. Er wordt een verjaardagsfeestje gesaboteerd. De dingen escaleren.
En dan neemt de reeks plots een andere wending. Zo rond de derde aflevering wordt duidelijk dat Big Little Lies niet om de façades in Monterey draait, maar wel om wat zich daarachter schuilhoudt. En dat is behoorlijk donker. Onderwerpen als partnergeweld en seksuele agressie worden met verrassend veel nuance gebracht; de reeks onderzoekt grote thema’s als traumaverwerking, ouderschap, mannelijkheid en – vooral – vrouwelijkheid. Niet meteen de luchtigste onderwerpen, maar Big Little Lies weet er uitstekende televisie uit te puren. Geen idee hoe regisseur Jean-Marc Vallée (Dallas Buyers Club) erin slaagt, maar de scènes waarin Kidman bij haar psychologe langsgaat, krijgen je op het puntje van je stoel.
Ondertussen gaat Big Little Lies ook met de kijker aan de haal. Het duurt even voor je het doorhebt, maar cruciaal voor de personages van Reese Witherspoon en Nicole Kidman zijn uw vooroordelen over die actrices: Witherspoon gaat met haar verleden als kindvrouwtje uit Legally Blonde aan de haal, Kidman rekent af met haar reputatie van immer elegante, immer koude botoxactrice in de celebritypers. Veel subtieler kun je een statement niet maken over hoe er naar vrouwen gekeken wordt in een mannenwereld. Nee, als Big Little Lies al een suburbssprookje is, dan toch een bijzonder grim.
Te zien in Play More.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
