Eén zwaluw maakt de zomer niet, een stevige zomerhit zwengelt ‘m doorgaans wel op gang. Bij voorlopig gebrek aan echt sterke kandidaten voor 2007 – néé, ‘Frisco in den Disco’ komt niet in aanmerking – duiken we in deze vakantiereeks in de annalen van de muziekgeschiedenis. Nostalgie!

In 1989 krijgen vier werkloze muzikanten uit Senegal en een Braziliaanse nachtclubzangeres de wereld wulps aan het dansen op de tonen van Lambada. Met dank aan Orangina en twee arme Boliviaanse drommels.

Voor zomerhits bestaat geen kant-en-klare formule. Een fantastisch nummer schrijven volstaat niet. Een fantastisch nummer schrijven en het dan doortrapt Feel Good Hit of the Summer noemen, volstaat al evenmin. Maar een exotisch deuntje, gezongen door een zwarte zangeres in een opwaaiend minirokje en op grote schaal gepromoot door een frisdrankengigant, maakt al veel meer kans.

Precies dat was het recept van Lambada, de soundtrack bij de zomer van 1989. Het jaar waarin de Muur werd neergehaald, Salvador Dalí en Bette Davis het tijdelijke voor het eeuwige ruilden en zowel seriemoordenaar Ted Bundy als dictator Ceausescu werden terechtgesteld. Maar ook het jaar waarin de Beastie Boys definitief doorbraken met Paul’s Boutique, Madonna Like A Prayer uitbracht en Lou Reed New York, waarin Bob Dylan een grandioze comeback maakte met Oh Mercy en de Pixies met Doolittle de weg bereidden voor de grungebeweging.

In dat scharnierjaar deed de Franse documentairemaker Olivier Lorsac in Brazilië inspiratie op voor een accordeonmelodie op het merengueritme van een aldaar razend populaire dans, de lambada. Terug in Frankrijk gaat hij samen met muziekpromotor Jean Karakos op zoek naar een geschikte groep om zijn nummer op te nemen. Niet veel later is Kaoma een feit: vier werkloze muzikanten uit Senegal worden in Parijs van de straat geplukt en de Braziliaanse zangeres Loalwa Braz uit een Parijse nachtclub. Lorsac en Karakos pluggen Lambada bij TF1 en verkopen het nummer ook meteen voor een reclamecampagne van frisdrankenproducent Orangina.

De gevolgen van die uitgekiende promocampagne zijn algauw niet meer te overzien. Halverwege juli bezet Lambada zowat alle frequenties op de FM-band, terwijl de kijkers van het zopas opgerichte VTM zich tijdens Tien om te Zien voor het oog van de camera verslikken in de Portugese tekst en – de horror! – het bijbehorende dansje. In de Belgische en Nederlandse hitlijsten verdringt het nummer zelfs No More Boleros van de onaantastbaar gewaande, immer zonnebankbruine Gerard Joling van de eerste stek. Half augustus zijn er wereldwijd al een miljoen singles van verkocht; het zouden er uiteindelijk meer dan 14 miljoen worden.

Kassa-kassa dus voor Lorsac en Karakos, ware het niet dat de Franse krant Le Monde eind augustus het bedrog van het duo uitbrengt: Lambada bleek een flauw doorslagje te zijn van Llorando Se Fue, een liedje dat twee Boliviaanse broers zes jaar eerder opnamen met hun groep Los Kjarkas. Na een gerechtelijke procedure worden Ulises en Gonzalo Hermosa in het gelijk gesteld en mogen ze zich verheugen in een goed gespekte pensioenkas. Ulises kan er helaas niet lang van genieten, hij sterft in 1992.

Super Sounds of the Summer! De komende twee maanden haalt Focus Knack wekelijks herinneringen op aan zomerliedjes en melodietjes uit vervlogen tijd. Volgende week: All You Need Is Love van The Beatles.

Vincent Byloo