Armoe troef in Brutti, sporchi e cattivi, een groteske en bij momenten hilarische familiekroniek.
Waar: Cinema Galeries, Brussel, 15/07/2014 om 20u00(http://www.galeries.be)
115 minuten – Regisseur: Ettore Scola
In 1976 mocht Marty de Gouden Palm voor Beste Film in ontvangst nemen voor zijn doorbraakfilm Taxi Driver. Even vuil, lelijk en gemeen is ook de film die in Cannes de prijs voor Beste Regie kreeg. Ettore Scola toont zich in Brutti, sporchi e cattivi van zijn meest Bourgondische en groteske kant. Hij voert ons naar een bouwvallige krottenwijk in de Romeinse periferie. In wat alleen als een rattenhol kan omschreven worden, woont een kroostrijk gezin dat overleeft door tippelen en stelen. Aan het hoofd staat Giacinto (Nino Manfredi) die als gevolg van een arbeidsongeval een oog verloren heeft, maar tegelijk een gulle schadevergoeding rijker werd. Gierig is als hij is, weigert hij de rest van het gezin te laten meegenieten, wat hun drang om hem geld te ontfutselen alleen maar groter maakt.
Deze tragikomische filmklassieker was één van de eerste Italiaanse films waarin arme mensen niet geromantiseerd werden. Voorheen leek het alsof ze weliswaar arm waren, maar toch een soort nobelheid, gemeenschapszin en trots hadden die rijkere mensen misten. De personages in Brutti, sporchi e cattivi zijn luidruchtig, goor en bevlekt en bovenal amoreel. Kinderen worden gedumpt in een grote kooi die als kinderopvang dienstdoet en wanneer opa vergiftigd wordt, trekt niemand een wenkbrauw op. Het bijzondere aan deze film is dat Scola niet in moralisme of sentimentaliteit vervalt, maar zijn lelijke personages met een kwinkslag neerzet. (TVL)
