Programmadirecteur Wim De Witte spreekt over het organiseren van Film Fest Gent in tijden van corona en over waarom Drunk de ideale film is om vandaag de 47e editie van het festival te openen. ‘Er wordt zoveel alcohol in gedronken dat je er daarna niet per sé nog een glas op moet heffen.’
Moeilijk gaat ook. Dat moet Wim De Witte, sinds vorig jaar de programmadirecteur van Film Fest Gent, gedacht hebben toen corona de hele wereld lamlegde. Natuurlijk had hij het festival al vaker door woelige periodes zien gaan tijdens de 31 vorige edities waaraan hij meewerkte, maar nooit was het parcours zo hobbelig en de toekomst zo onzeker als voor deze corona-editie. ‘De lockdown kwam op een scharniermoment’, vertelt De Witte. ‘Net dan begonnen de festivals waar we de meeste films zien en waar we met mensen praten die goede tips hebben. Als dat wegvalt, dan weet je niet of je nog een programma kan samenstellen.’
Ooit gedacht om deze editie een jaartje uit te stellen?
Wim De Witte: Dat scenario heeft zeker op tafel gelegen, maar dat hebben we snel weer opgeborgen. We ervaarden een soort van verplichting naar de gemeenschap en de industrie toe om het te laten doorgaan. Het voelde onkies om subsidies op te strijken en dan niets te organiseren. Daarnaast is het ook riskant om een jaar over te slaan omdat je als festival ergens een plekje inneemt op de internationale agenda. Als je die stek niet veilig stelt, zeker wat de World Soundtrack Awards betreft, heeft dat gevolgen.
Eigenlijk ziet het programma er even divers en interessant uit als de vorige jaren. Hoe kan dat?
De Witte: (lacht) Het is frustrerend dat we een selectie hebben waarbij we zo’n goed gevoel hebben en dat we die nu tijdens zo’n vreemde editie moeten voorstellen. Maar de films die we nu tonen waren al ver in productie toen corona toesloeg. Ik hou mijn hart vast voor de komende jaren. De impact van corona zal dan misschien groter zijn omdat de filmproductie stil heeft gelegen waardoor het aanbod kleiner zal zijn. Dit jaar zijn er om die reden al enkele niet bij, zoals de Vlaamse films Dealer en Cool Abdoul.
Welke rol moet of kan Film Fest Gent in dit nieuwe filmklimaat nemen?
De Witte: Wij moeten zorgen dat mensen weer goesting krijgen om naar de bioscoop te gaan én tonen dat dit veilig kan. Door de mondmaskerplicht en het kleine aanbod bleven velen uit de zalen weg. Maar als je het aanbod hebt, dan komt het publiek wel. Dat merkten we aan de voorverkoop die beter liep dan verwacht, maar natuurlijk ver onder die van vorig jaar bleef. Door films hier een platform te geven, gaan mensen die misschien ook elders bekijken. Daarnaast draaien we ook mee in een economisch ecosysteem: wij huren zalen en wij boeken films bij lokale distributeurs waarvoor zij ons kunnen factureren. Voor hen zijn die inkomsten belangrijk.
Bij een coronaproof festival is het wel onmogelijk om na een openingsfilm als Drunk massaal het glas te heffen.
De Witte: Sinds we Drunk op de online editie van Cannes zagen, was Thomas Vinterbergs film altijd al de gedroomde opener. Je zoekt toch altijd een film die enerzijds toegankelijk is en anderzijds een weerspiegeling is van wat er voor de rest te zien zal zijn. Omdat Drunk over de destructieve kant van alcohol gaat terwijl sommigen er net een verheerlijking van drank in zien, heeft deze film een dubbel kantje. Dat is altijd goed. Normaal zouden we vanavond met 2000 mensen het glas op die film heffen. Dat is nu onmogelijk. Maar eigenlijk wordt er al zoveel alcohol in die film gedronken dat je daarna niet per sé nog een glas moet drinken. (lacht)
