Waarom zwarte acteurs de filmtechniek uitdagen

Martha Canga Antonio in Black: jong geweld en onmogelijke liefde in Brussel. © .

De HBO-serie Insecure heeft vooral zwarte acteurs in de cast, en die worden belicht zoals het hoort. Dat is geen evidentie, want tot voor enkele decennia kwamen vooral blanken goed tot hun recht op het witte doek.

Hoe beleven zwarte vrouwen de wereld en het dagelijkse leven? Dat is het uitgangspunt van Insecure, een gevierde reeks die op HBO aan zijn tweede seizoen toe is. Bijna de volledige hoofdcast van Insecure is zwart, en dat is een extra uitdaging voor de cameralui en lichttechnici op de set. Ava DuVernay, regisseur van het Oscargenomineerde Selma, had enkele jaren geleden nog kritiek op onder meer de serie Boardwalk Empire, omdat, wanneer blanke en niet-blanke acteurs samen in beeld kwamen, die laatste volgens haar niet voldoende werden uitgelicht.

Ook Ernest Dickerson, die achter de camera stond tijdens de opnames van Spike Lee’s She’s Gotta Have It (1986), kent de moeilijkheden. ‘Het belangrijkste waar je op moet letten, is de weerkaatsing van het licht op een zwarte huid’, vertelt hij aan Mic. ‘Ik zorgde er altijd voor dat de make-upartiesten een hydraterende crème gebruikten voor de zwarte acteurs, zodat het licht beter reflecteert.’

Ava Berkofsky, de director of photography (DOP) van Insecure, werkt ook op reflectie, maar speelt meer met het licht. Ze maakt ook gebruik van dezelfde filter als degene die regisseurs gebruiken om fel reflecterende oppervlakken als glas te filmen. ‘De filter beïnvloedt de weerkaatsing van het licht op een oppervlak, ook op de huid.’

Robrecht Heyvaert was DOP bij de serie Snowfall en de films Black en Patser, drie projecten van Adil El Arbi en Bilall Fallah met een diverse cast. ‘Ik laat zwarte acteurs altijd zijdelings belichten. Zo komt die natuurlijke glans heel mooi uit. Wanneer ze naast blanke acteurs spelen, probeer ik het licht aan beiden aan te passen.’

Waarom zwarte acteurs de filmtechniek uitdagen
© Black

In oude films werd vaak getracht om de zwarten er zo blank mogelijk te laten uitzien, door ze te overbelichten of door in postproductie aan de grijswaarden te prutsen: ‘Het hele beeld werd helderder gemaakt, de rest leek dan totaal overbelicht. Het resultaat daarvan zie je in oude sitcoms als The Cosby Show of in de eerste films van Eddie Murphy, waarin hij er minder zwart uitziet als hij naast een blanke staat.’

‘Op de filmschool praatte niemand over de belichting van niet-blanke mensen. Er waren een paar algemene regels, zoals groen of amberkleurig licht gebruiken’, schetst Berkofsky. Ook Heyvaert kreeg tijdens zijn opleiding weinig uitleg: ‘In de filmschool bestudeer je vooral de filmtradities uit Europa, de VS en sommige delen van Azië, zoals China en Japan. Alles bij elkaar vormen zwarte acteurs maar een kleine minderheid.’

Chocolade en meubels

Vandaag is er aandacht voor, maar ook voor de digitale revolutie was de fotografie en cinema wellievender voor blanken. Dat had niet alleen met licht te maken, maar ook met filmrolletjes en meer bepaald met de zogenaamde ‘Shirley Cards’ van Kodak. Op die kaarten prijkten vrouwelijke medewerkers van het bedrijf in kleurige outfits. Ze werden standaard bij elke printer geleverd en dienden om technici te printer correct te laten afstellen zodat de afdruk er qua kleur hetzelfde uitzag als de voorbeeldkaart.

Waarom zwarte acteurs de filmtechniek uitdagen
© Black

Decennialang waren er enkel maar blanke vrouwen te zien op de Shirley Cards. De chemische samenstelling van het filmrolletje was dus afgestemd op het zo goed mogelijk weergeven van de huidtinten van blanke mensen, omdat het vooral zij waren die Kodaks kochten. In 1978 weigerde de regisseur Jean Luc Godard zelfs een Kodakfilmrolletje te gebruiken, omdat het volgens hem ‘racistisch’ was. Later, halverwege de jaren 90, kwamen alle huidtinten aan bod, maar pas nadat producenten van chocolade en houten meubels klaagden dat hun producten niet mooi in beeld kwamen.

Tot op vandaag heeft veel gezichtsherkenningssoftware moeite met het erkennen van niet-blanke mensen. Zo kreeg HP in 2009 de wind van voren toen hun webcam enkel mee kon bewegen als er een blank gezicht was om te volgen. Ook Heyvaert erkent dat niet alle problemen zijn opgelost met de digitale revolutie. ‘Het is nu wel beter dan vroeger’, zegt hij. ‘Er kan meer qua belichting, de camera’s kunnen genuanceerdere lichtschakeringen opvangen en er zijn meer mogelijkheden in de postproductie.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content