Waar een Will is, is een weg: de comeback van Oscarwinnaar Will Smith in drie etappes
Hij is nooit helemaal weggeweest, maar op zijn 53e staat Will Smith zo vaak in de schijnwerpers dat er tegen zijn alomtegenwoordigheid online petities worden opgestart – Wat niet kon verhinderen dat hij afgelopen nacht de Oscar voor Beste Acteur wegkaapte. Hoe The Fresh Prince eindelijk aansluiting vond met de 21e eeuw.
De autobiografie – De weg van Gwyneth
‘Ik had met zoveel vrouwen seks, en het was zo in strijd met wie ik ben, dat ik er op de duur een psychosomatische reactie tegen ontwikkelde. Elke keer als ik een orgasme kreeg, begon ik te kokhalzen – soms kwam er ook overgeven van.’
In november van vorig jaar verscheen Will, de autobiografie van Willard Carroll Smith II. Geef maar toe dat u dat al wist: in de weken rond de publicatie werden de beste fragmenten uit het boek door iedereen van The New York Times tot HLN.be breed over het internet uitgesmeerd. Bovenstaande passage gaat over de break-up tussen Smith en een van zijn eerste liefjes, Melanie Parker, en zijn reactie daarop: een misselijk makende sex binge. Naast de gebruikelijke gevolgen van dit soort onthullingen – tabloids die Melanie Parker opsporen, een stek in de bestsellerlijsten – kwam er ook een reactie die in alle bescheidenheid veelzeggend was: ene Dexter Morales startte een petitie op Change.org, een website waar het normaliter over mensen- en dierenrechten en duurzaamheid gaat. Onderwerp: Stop Interviewing Will and Jada Smith!
Dat hij iemand als Richard Williams, de vader van tennislegendes Venus en Serena, vertolkt, is voor Will Smith niet minder dan revolutionair.
De loslippigheid van de Smiths is al enkele jaren bezig. Sinds 2018 presenteert Wills echtgenote Jada Pinkett Smith op Facebook Watch de talkshow Red Table Talk, samen met dochter Willow Smith en moeder Adrienne Banfield-Norris. Ze praten er met wereldsterren als Ellen Pompeo, Alicia Keys en Snoop Dogg over alles van het moederschap over wapengeweld tot gemengde huwelijken, maar het meest geliefkoosde onderwerp in de vier seizoenen die al gepasseerd zijn, is toch hun eigen familie. In de vijfde aflevering al kwam zoonlief Jaden Smith, die ook al een graag een ontboezeming doet, vertellen hoe het is om in dit beroemde huishouden op te groeien. Er is een tweeluik over de relatie tussen Will en Jada, een aflevering waarin hun medische geschiedenis onder de loep genomen wordt en een waarin Will een familiale crisisvergadering belegt om over het coronavirus te praten. Maar het toppunt was die keer dat Jada, haar moeder en dochter, elk in een wijd paars gewaad gehuld, boven een kommetje kokend water gingen zitten om hun vagina te stomen.
Dat laatste is duidelijk geïnspireerd door actrice Gwyneth Paltrow en haar lifestylemerk Goop. Gwyneth, die bij Red Table Talk aanschoof in de aflevering Gwyneth Paltrow Talks Sex, is de absolute top op het vlak van oversharing: te veel, liefst gênante details uit je privéleven te grabbel gooien om het gesprek over je persoontje gaande te houden. Het heeft er alle schijn van dat ze de goeroe is van de Smiths. Toen de Amerikaanse rapper August Alsina vorig jaar onthulde dat hij een affaire met Jada had gehad, deed ze in Red Table Talk het hele verhaal uit de doeken in een openhartig gesprek met haar echtgenoot, wiens rode huilogen prompt een populaire meme werden. Het was potsierlijk, maar door het verhaal naar zich toe te trekken nam ze de pers wel gewiekst de wind uit de zeilen. En doen we online niet allemaal aan oversharing?
In september vorig jaar, in de aanloop naar de release van zijn boek, gaf Will de ontrouw van zijn vrouw een nieuwe invulling. Het bleek zowaar een statement te zijn: ‘Jada heeft nooit in een conventioneel huwelijk geloofd.’ Hij voegde eraan toe dat ook hij verschillende affaires achter de rug heeft: ‘Het huwelijk mag voor ons geen gevangenis zijn.’ Gwyneth was vast apetrots.
De film – Kleur bekennen
Voor Will Smith is die openhartigheid heel onkarakteristiek. Al sinds hij in 1990 zijn neus aan het venster stak, past de acteur zowel privé als professioneel op zijn tellen. Het verhaal dat hij in de film Six Degrees of Separation (1993) weigerde om een andere man te kussen, is bekend. Smith moest en zou de ‘grootste filmacteur ter wereld worden’, zoals hij ooit toegaf aan Time. ‘Voor we naar LA trokken, bestudeerden mijn manager en ik de lijst van de tien succesvolste films aller tijden om hun gemeenschappelijke kenmerken te ontdekken. We ontdekten dat ze alle tien gebruikmaakten van special effects, terwijl in negen van de tien ook monsters opdoken en in acht van de tien een liefdesverhaal.’ Van kussende homo’s geen spoor.
En wie de films overloopt waarmee Smith zich in de tweede helft van de nineties naar de top werkte, kan alleen maar concluderen dat hij die lijst gevolgd heeft: Bad Boys (1995), Independence Day (1996), Men in Black (1997) en Enemy of the State (1998) hadden special effects, monsters en romantiek bij de vleet. ‘Ik wilde de rollen waarvoor ze normaal aan Tom Cruise dachten’, vertelde hij vorig jaar nog aan het magazine GQ.
De Will Smith die de wereld kent, de rappende alien killer, is grotendeels een constructie, gemaakt om mezelf te beschermen.
Will Smith
Raciale thema’s ging hij daarbij bij voorkeur uit de weg. Toen hij in 2001 de titelrol in Ali vertolkte, zorgde hij er persoonlijk voor dat de regie niet naar de sociaal bewogen Spike Lee ging, uit vrees dat de film te militant zou worden. Dat de job naar de witte Michael Mann ging, zit Lee nog altijd hoog: ‘Wanneer gaan ze ons eens onze eigen verhalen laten vertellen?’
Het heeft tot 2020 geduurd vooraleer Smith zich luid en duidelijk uitsprak over Black Lives Matter. Dat het er uiteindelijk toch van kwam, heeft ook alweer te maken met de vernieuwingsoperatie die zijn leven en werk sinds zijn vijftigste beheerst. Later dit jaar speelt hij de hoofdrol in Emancipation van Antoine Fuqua, zijn eerste film over slavernij. De rol waarvoor hij vandaag in de kijker staat, is die van Richard Williams in King Richard. De vader/coach van tennislegendes Venus en Serena is geen onbesproken figuur. Zijn kleine kantjes en schimmige verleden worden niet allemaal over het scherm uitgesmeerd – King Richard blijft in de eerste plaats een sportdrama – maar Williams staat wél mijlenver af van de eendimensionale ‘goeie zwarte’ van wie Smith zijn handelsmerk heeft gemaakt. Critici noemen het zijn beste rol sinds Ali, maar Muhammad Ali was een held. Dat de acteur een rol als deze speelt, is voor hem niet minder dan revolutionair. Als hij er geen Oscar voor krijgt, dan heeft ze op zijn minst zijn carrière een nieuw en hedendaags elan gegeven.
De reboot – Het drama in The Fresh Prince
In 2019 werd een fictieve trailer online gezet voor Bel-Air van regisseur/schrijver Morgan Cooper, die de klassieke sitcom The Fresh Prince of Bel-Air heruitvond als drama. Wil Smith was laaiend enthousiast en zette zijn schouders onder een volwaardige reboot, die deze maand in Amerika in première gaat. Daar zijn natuurlijk goede commerciële redenen voor. De blijvende populariteit van The Fresh Prince bleek nog maar eens toen de cast in november 2020 samenkwam voor een reünie of toen, zeven jaar eerder, de hele wereld hete tranen plengde om de dood van acteur James Avery, die in de reeks Uncle Phil speelde. Bovendien zijn reboots van populaire films of reeksen tegenwoordig de kortste weg naar succes.
Bel-Air behoudt naast de personages ook het uitgangspunt van de originele reeks, dat week na week werd herhaald in de begingeneriek: The Fresh Prince is een gettojongen die in West-Philadelphia problemen heeft gekregen met enkele gangsters uit zijn buurt. Voor zijn veiligheid, en vooral om hem op het rechte pad te houden stuurt zijn moeder hem naar haar rijke zus en haar gezin in Bel-Air, een exclusieve wijk in Los Angeles. Waar The Fresh Prince of Bel-Air dat gegeven op slapstickachtige wijze behandelde, haalt Bel-Air de tragedie naar voren. Waar de clash tussen arm en bevoorrecht comedy opleverde, komt nu drama. Ook dat is nieuw voor Will Smith. In Will onderkent hij het verlangen om mensen te entertainen en te laten lachen, dat zijn hele carrière heeft gekenmerkt. Hij weet ook waar zijn status als crowdpleaser vandaan komt: in zijn jeugd ontdekte hij dat zijn gewelddadige vader hem en de familie geen pijn deed zolang Will er de goede luim in hield: ‘Comedy is de doodsteek voor negativiteit. Het is onmogelijk om haatdragend of gewelddadig te zijn als je dubbel plooit van het lachen.’ Die strategie paste hij ook toe toen hij een filmster werd, al moest hij er een deel van zijn persoonlijkheid voor opofferen: ‘De Will Smith die de wereld kent, de rappende alien killer, de bigger-than-life filmster, is grotendeels een zorgvuldig opgebouwde constructie, gemaakt om mezelf te beschermen.’
Een Belgische première voor Bel-Air is er nog niet, maar wij gaan kijken. De reeks past bij de nieuwe Will Smith zoals The Fresh Prince of Bel-Air bij de oude paste. Sinds zijn vijftigste is de superster van aaibare leading man tot een publiek figuur voor deze tijd verveld, mét oversharing maar zonder zijn onweerstaanbare charme te verliezen. Al ziet hij er met dat nieuwe geitenbaardje bijna militant uit.
We spreken wel af: geen details over je seksleven meer, Will.
King Richard
Vanaf deze week in de bioscoop.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier