Voormalig bondgirl Gemma Arterton: ‘We hebben een vrouwelijke Taxi Driver nodig’

© .

In Their Finest speelt Gemma Arterton een Britse die zich in de jaren veertig opwerkt in de seksistische filmsector. De voormalige bondgirl heeft ervaren dat er sindsdien nog maar weinig is veranderd. ‘Ik ben ooit op een filmset gepest omdat ik een vrouw was.’

Nadat Gemma Arterton in Quantum of Solace had gecharmeerd als bondgirl Strawberry Fields kon ze aan de slag in blockbusters als Clash of the Titans en Prince of Persia: The Sands of Time. Een onverdeeld succes was dat niet, en de voorbije jaren legde de Britse zich toe op kleinere projecten zoals The Voices en Their Finest.

Je personage in Their Finest is geen toonbeeld van strijdlust. Ze vindt het vanzelfsprekend dat ze minder betaald wordt dan een man.

Gemma Arterton: Net dát beviel me. Catrin is niet noodzakelijk een sterke vrouw, ze is een gewone vrouw met een mening. Ze verschijnt niet aan de start als krijger, maar zoals zoveel vrouwen merkt ze dat het nodig is om af en toe op je strepen te staan. Ik ben zelf zo. Catrin is geloofwaardiger dan veel personages die ‘sterke vrouwen’ moeten voorstellen.

De film raakt het seksisme in de filmindustrie aan, maar diept het onderwerp niet uit. Een gemiste kans?

Arterton: Je kunt geen genre plakken op Their Finest. Het is geen komedie, geen romantische komedie, geen oorlogsfilm, geen drama. Het is al die dingen tegelijk. Het is geen feministische film, maar het gaat wél over een vrouw die haar stem vindt en zich daardoor gesterkt voelt. De film speelt zich af in 1940. Dat maakt het mogelijk om het over genderongelijkheid en seksisme te hebben zonder de gemoederen te verhitten. 1940 is namelijk al een tijdje voorbij.

Aardig is ietwat saai, niet?

Mijn personage is gebaseerd op Diana Morgan. Zij werkte voor Ealing Studios, dat de meeste propagandafilms maakte. Ze werd aan boord gehaald om de dialogen van de vrouwen te herschrijven. Kun je je voorstellen dat dat ooit een echte job was? Morgan is een miskende heldin van de Britse cinema. Voor veel van haar werk kreeg ze niet eens een credit.

Ben jij ooit het slachtoffer van seksisme geweest?

Arterton: Op de make-upartieste en de kostuumontwerpster na was ik eens de enige vrouw op de set. En ik ben ooit op een filmset gepest omdat ik een vrouw was. Daar was ik niet goed van. Ik ben daar sterker uitgekomen – ik zou het vandaag niet meer laten gebeuren -, maar voor hetzelfde geld loop je jarenlang depressief rond. Het is uiteraard beter als je zoiets niet hoeft mee te maken, maar ik heb nergens spijt van. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.

We zien je niet meer in blockbusters spelen. Heb je spijt van bepaalde carrièrekeuzes?

Arterton: Er waren films en rollen die niet zijn uitgedraaid zoals ik wilde. Dat is oké. Ook slechte keuzes hebben bepaald waar ik nu tot mijn tevredenheid sta: in een positie met een grotere creatieve invloed. Ik heb een productiebedrijf opgericht om samen met regisseurs en scenaristen films uit te werken. Dat is cool. Ik heb ontdekt dat ik meer inspraak wil en dat ik wil maken wat ik zelf graag zie. In de bioscoop kies ik bijna altijd voor onafhankelijke films, zelden voor de grote producties. Ik heb een zwak voor de underdog.

Heb je dat door scha en schande ondervonden?

Arterton: Ik had tijd nodig om uit te vissen wat ik wilde doen. Op je twintigste weet je nog niet wie je bent of wat je wilt. Ik heb een theateropleiding genoten, en zag mezelf als toneelspeelster. Film heeft me plotsklaps opgeslorpt. Ineens was ik een filmactrice. Ik vat het nog altijd niet helemaal.

Ik zit vaak met mijn hoofd in de wolken. Ik spreek zonder na te denken en soms acteer ik ook zonder eerst na te denken. Ik heb mezelf al enkele keren moeten berispen voor dingen die ik beter niet had gedaan. (schaterlacht) Maar ik probeer nu beter op te letten en toch éven na te denken voor ik ergens aan begin. (lacht)

Van welke rollen droom je?

Arterton: Als actrice heb je er niet veel aan als je weer eens gevraagd wordt om een aardig meisje te spelen. Aardig is ietwat saai, niet? Ik heb altijd gevonden dat meer grappige vrouwen een kans zouden moeten krijgen, of vrouwen die niet perfect zijn en geen zin hebben om aardig bevonden te worden. Veel van de leukste personages uit de filmgeschiedenis zijn afgrijselijk en diabolisch. Weet je wat we nodig hebben? Een vrouwelijke Taxi Driver.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content