Video: De unieke filmische realiteit in de films van Roy Andersson en Wes Anderson
De Zweedse cineast Roy Andersson en de Amerikaanse regisseur Wes Anderson hebben naast een zeer gelijkaardige achternaam ook allebei een zeer herkenbare stijl. Hun auteurscinema wordt uitgespit in dit video-essay.
Een film van Roy Andersson of Wes Anderson herken je onmiddellijk aan de visuele stijl. Beide regisseurs hebben een zeer goed oog en uitzonderlijke interesse voor detail. Sommigen griezelen van dit soort zeer geësthetiseerde films, anderen kunnen er niet genoeg van krijgen.
De werelden die Andersson en Anderson scheppen zijn verre van realistisch, maar hebben toch de kracht om ideeën en emoties over te brengen die meer conventionele manieren van filmen niet hebben. Roy Andersson legt in een fragment in onderstaande video uit dat hij de meer realistische vorm van cinematografie als een blokkade ervaarde.
Door de vorm van hyperbool isoleren de regisseurs bepaalde elementen, waardoor de waarheid of de realiteit van een scène naar voren komt. Door volledig af te stappen van een realistische esthetiek benaderen ze realiteit op een andere, verfrissende manier.
Ernst Lubitsch zei het al: ‘Ik ben in Parijs geweest in Frankrijk en ik ben in Parijs geweest in de Paramount studio’s. Het Parijs van de Paramount studio’s is beter.’
Luc Moullet schreef in Cahiers du Cinéma ook over dit fenomeen in 1958. ‘In kunst is er alleen het artificiële. Laat ons dan het artificiële prijzen dat gecultiveerd wordt zonder spijt, dat consequent een grotere oprechtheid bereikt dan het artificiële dat gemaskeerd wordt door zichzelf en door anderen onder hypocriete voorwendselen. Het ware is zo nep als het neppe; alleen het archi-neppe wordt authentiek.’
Die kunst beheersen de twee Anders(s)ons als de beste. Dat bewijst ook dit video-essay van Luís Azevedo’s Beyond the Frame.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
(LP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier