The Red Shoes: Ballet met ballen

Michael Powells en Emeric Pressburgers meesterlijke ‘The Red Shoes’ stelt liefde en leven in dienst van de kunst.

The Red Shoes (1948)

Film: **** ~ Extra’s: **

Home Screen

Een kaars, met de naam Hans Christian Andersen rond gedrapeerd, belicht in het openingsbeeld de titel The Red Shoes. Andersens fabel over een meisje dat gedoemd is om in haar rode schoentjes te dansen tot ze sterft, diende immers tot inspiratie van The Red Shoes. Michael Powells en Emeric Pressburgers meesterlijk vertelde drama gaat evenwel over liefde: enerzijds die voor de kunst van het ballet, anderzijds die tussen twee mensen.

Ballerina Victoria Page ambieert een plaats in het prestigieuze dansgezelschap van Boris Lermontov. Op het moment dat ze wordt aangenomen, engageert de man ook een jonge componist. Naarmate hun succes vordert, groeit ook de liefde tussen Victoria en de muziekschrijver. Maar: de veeleisende impresario Lermontov dwingt zijn prima ballerina om haar verhouding stop te zetten ten voordele van de kunst. ‘De danser die voor het genot van de menselijke liefde valt, wordt nooit een groot danser. Nooit!’, briest Lermontov. De menselijke liefde is in Lermontovs ogen ondergeschikt aan het hogere, waar de kunstenaar naar streeft. In zijn zucht naar perfectie, zelfdiscipline, gedrevenheid en professionalisme vormen aardse verhoudingen zelfs een hinderpaal. Geen wonder dus dat er in The Red Shoes voor de kunst wordt gestorven.

Martin Scorsese maakt er geen geheim van dat The Red Shoes een van zijn darlings is en mag deze gerestaureerde versie inleiden. Die oogt trouwens fantastisch: de bedwelmende Technicolorfotografie van Jack Cardiff knalt van het scherm zodat elk beeld van The Red Shoes magie uitstraalt. Het hoogtepunt? De zeventien minuten durende dansscène van De Rode Schoentjes, waarin expressionistische en surrealistische beelden tot een zuiver cinematografisch ballet samensmelten. Denk aan Ballet Mécanique (1924) van Fernand Léger, voeg er beelden van hedendaagse choreografen als Sasha Waltz, Josef Nadj of Pina Bausch aan toe en je krijgt een idee van de hallucinante beeldenstorm die het team Powell-Pressburger uit zijn mouw schudt.

The Red Shoes heeft de tand des tijds voortreffelijk doorstaan. De voluptueuze beeldregie van Powell en Pressburger staat niet alleen in dienst van een romance die zo uit een Hollywoodmusical komt overgevlogen, maar die affaire wordt ook van een grimmige en donkere ondertoon voorzien. De keuze tussen man en dans is voor Victoria inderdaad hartverscheurend. Powell en Pressburger creëren een spanningsveld dat zich in zowel acteurs- als beeldregie laat voelen. The Red Shoes is geen tranerig romantisch werkstukje, wel een op elk vlak briljante en gepassioneerde tragedie.

Piet Goethals

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content