‘The Innocents’ van Eskil Vogt: een thriller die je opsluit in de kooi van de kindertijd

De beklemmende huivertrip The Innocents lokt u de kooi van de kindertijd in.

Kinderen die over superkrachten blijken te beschikken of lang niet zo lief zijn als ze eruitzien, hebben al tal van thrillers geïnspireerd, van The Omen over Carrie tot Let the Right One In. Maar dat houdt de Noorse filmmaker Eskil Vogt niet tegen om op zijn beurt dat vertrouwde paranormale territorium te verkennen. Alleen komt hij langs de ingang van de arthousecinema en met klassieke kinderkronieken als Kes, Lord of the Flies en The Spirit of the Beehive als referentiepunten.

Vogt focust – op het langzaam claustrofobische af – op de zevenjarige Ida; die net is verhuisd en noodgedwongen nieuwe vriendjes moet maken. Dat is sowieso niet simpel, en al helemaal niet wanneer je ook nog eens op je oudere autistische zus moet letten. Onwennigheid en verlegenheid loeren om elk nieuw, onbekend hoekje, maar toch wordt ze maatjes met de iets oudere Ben. Die voelt zich evengoed een outsider, vanwege zijn donkerder huidskleur, vanwege zijn lastige thuissituatie én vanwege van zijn gave om objecten op telekinetische wijze te verplaatsen, iets wat niet alleen de katten uit de buurt ondervinden.

Vogt verkende hetzelfde genre en hetzelfde thema eerder al in de bovennatuurlijke thriller Thelma (2017), maar toen zat zijn beste buddy Joachim ‘Worst Person in the World’ Trier in de regiestoel en ging het om adolescenten in plaats van kinderen. En hier gaat het niet om seksuele of relationele issues – volwassenen blijven hooguit figuranten – maar om primaire machtsverhoudingen en territoriale driften die naar boven komen bij kinderen die hun plek in hun wereld nog moeten veroveren en hun waardenschaal ontwikkelen.

Het is een originele, licht ontregelende insteek en Vogt en cameravrouw Sturla Brandth Grøvlen lokken je met veel zomers zonlicht en tactiele close-ups probleemloos de hermetische kinderwereld in. Het is een sfeer die doet denken aan een Scandinavisch midzomernachtsprookje. Tenminste: tot de kinderspelletjes van Ida, Ben en co. verder blijken te gaan dan stenen met telekinese door de lucht te doen vliegen. Gaandeweg nemen de sadistische impulsen toe, tot horreur van pestkoppen, katten, ouders en bij uitbreiding de kijker.

Met zijn lineaire verloop, simpele maar subtiele special effects en kinderen met superkrachten heeft The Innocents – de titel is niet toevallig dezelfde als naar Jack Claytons spookklassieker uit 1961 – iets bedrieglijk toegankelijks en hollywoodiaans. En jazeker: na het eerste uur begint Vogt rondjes te draaien en blijft hij varianten op dezelfde bovennatuurlijke horrorcarrousel te verzinnen. Alleen is het net dat, samen met de spontane en subtiele kindercast, wat de film zo akelig maakt. Het is een thriller die je opsluit in de kooi van de kindertijd, in de twilight zone tussen goed en kwaad, en die duidelijk maakt dat de donkerste dingen vaak in klaar daglicht gebeuren.