‘Planetarium’ van Sufjan Stevens, Nico Muhly, Bryce Dessner & James McAlister: klaar voor lancering
Een hoofdtelefoon, een zomernacht, een open sterrenhemel, een zachte ondergrond en vooral geen lichtvervuiling: de ideale omstandigheden om ruggelings Planetarium tot u te nemen.
Sufjan Stevens, Nico Muhly, Bryce Dessner & James McAlister – Planetarium
In 2011 gaf Muziekgebouw in Eindhoven aan de Amerikaanse hedendaagse componist Nico Muhly de opdracht een nieuw werk te schrijven. Voor Muhly de ideale gelegenheid om eindelijk de handen in elkaar te slaan met indie-folktronicatroubadour Sufjan Stevens en de klassiek geschoolde Bryce Dessner, gitarist bij The National. Stevens hengelde nog drummer James McAlister aan boord en gezamenlijk kwamen de heren tot Planetarium, een songsuite over ons zonnestelsel, ‘part rock odyssey, part electronic experiment, part classical opus’, die ze vervolgens van Brooklyn tot Sydney opvoerden en nu, in licht gemanipuleerde vorm, ook in plaatvorm bestaansrecht geven.
Wie deze lieden een beetje kent, zal er niet van opkijken dat er op Planetarium plots een orkestrale wind opsteekt, dat er veel fijne, pittige elektronica door de vijfenzeventig minuten kabbelt, dat feërieke symfonische ambient de zenuwen masseert en een gitaar bekoorlijk twinkelt.
In Jupiter (‘the loneliest planet‘, zingt Stevens) barsten plots kletterende elektronische beats los, terwijl de coda uit geboende trombones bestaat. Op Saturn blijkt techno te gedijen en in het van de hak op de tak springende Uranus gonst een streep new age, licht even sacrale tokkelfolk op en drijven tot slot dissonante strijkers het klankbeeld in. Geen trukenlade of ze wordt opengetrokken.
Met deze uithoek van de melkweg en onze nederige positie daarin als thema ligt het voor de hand dat het de plaat bij momenten aan zwaartekracht ontbreekt. Dan knetteren de clicks & cuts (dát was lang geleden!) in Moon ergens in het luchtledige, niet ver van waar de ambientsynths van In the Beginning dwalen.
Toch is Planetarium een wonderlijk muziekstuk, een bewegend klankmozaïek gelijk, dat vrijelijk met harmonie en contrast speelt. Alleen mist Sufjan Stevens op zijn terrein – de songs – vaak de kans om daar iets zinnigs over te verwoorden. Qua thematiek dolt hij met astrologie en Griekse en Romeinse mythologie. ‘In de literatuur over Venus komt het woord callipygian voor, wat mooie kont betekent’, toeterde hij enthousiast in een interview. ‘Zoiets móést ik gewoon gebruiken.’ Akkoord, maar dat geklooi met oudmodische stemeffecten zoals vocoder en auto-tune had hij gerust mogen laten.
Niettemin: prepare for liftoff.
DOWNLOADTIPS: Neptune / Earth / Mercury
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier