Hipstersnoepje Tirzah debuteert met knappe kattebelletjes tussen The xx en Tricky

Vrij vertaald vanuit het Hebreeuws betekent Tirzah zoveel als ‘ze is mijn verrukking’. En, toeval of niet, ‘verrukking’ is een van de thema’s waarmee ze haar eersteling vult – songs over alle naweeën van de romantiek.

Kattebelletjes zijn het: ik wil je. Ik mis je. Het is voorbij.

Ik ben er voor je. In opener Fine Again: ‘Don’t worry ‘bout worries, I won’t let them get you’, over weinig meer dan een gedempt orgel. Affection, met die haperende piano, het dubby Basic Need of het slepende Gladly: het zijn kleine mantra’s, die herinneren aan het melancholische minimalisme van het vroegere The xx of de troebele en getroebleerde alchemistenblues van Tricky, met wie Tirzah vier jaar geleden enkele songs opnam.

De mist van rokerige jazz, antieke gospel en analoge r&b die Devotion in zijn greep houdt, komt uit de koker van hartsvriendin Mica Levi, zij van het artpopensemble Micachu & The Shapes en van bekroonde soundtracks voor Under the Skin en Jackie. In de titeltrack rolt ze nog eens zo’n fragiele piano-riedel uit, om die halverwege te counteren met een kurkdroge beat waar je messen op kunt slijpen. De extra stem is die van Coby Sey, broer van brithopper Kwes, uit die Zuid-Londense entourage waartoe ook gelijkgestemde zielen als Ghostpoet en Sampha behoren. Knap debuut.