Du Blonde: Behoud de begeerte
Bowie, altijd maar weer Bowie. De Engelse zangeres en songschrijfster Beth Jeans Houghton was al fan, maar zag dankzij The Dame nogmaals het licht: haar muzikale identiteit moest radicaal anders. Enter Du Blonde. En dat witte schaamvachtje.
Du Blonde
Welcome Back to Milk
rock
Mute
Nou ja. Wie goed naar de hoes kijkt en zich over bepaalde details heen kan zetten, ziet ook wel welk punt Houghton – excuseer, Du Blonde – maakt: zelfs in de potsierlijkste positie houdt ze voortaan de touwtjes stevig in handen. ‘Take a girl out, dress her up and buy her shoes / What’s the problem, spend some cash and make it new’, sneert ze in Hard to Please, aanmatigend paternalisme aan de schandpaal nagelend.
Want Welcome Back to Milk is een kwade, van venijn gutsende plaat. Du Blonde zet zich af tegen vrouwenhaat, bemoeizucht en ex-minnaars. Daarvoor liet ze de glamfolkpop van Yours Truly, Cellophane Nose (haar debuut uit 2012, als Beth Jeans Houghton dus) logischerwijs varen. Ditmaal opteert ze voor een combinatie van rauwe, viscerale rock à la Hole enerzijds en bespiegelende pianoballades in het verlengde van Joan As Police Woman en Regina Spektor anderzijds. Bizar? Niet echt. Want nooit toelaten dat ze in een hokje wordt gedrumd, met dat voornemen tussen de tanden geklemd was Houghton twee jaar geleden naar buiten gewandeld op de expositie David Bowie Is…
Producer en Bad Seed Jim Sclavunos kreeg de taak om de vele verschillende richtingen opspattende urgentie, frustratie en goesting op plaat te vatten. Opener Black Flag biedt forse, door een massieve baslijn geschraagde garagerock, waarna Chips to Go een curieuze mengeling van schreeuwzang en een oosters getinte riff serveert. En Hard to Please doet denken aan Dead Kennedys.
Maar evengoed overtuigt Du Blonde in bezielde torch songs zoals After the Show (over liefde ‘hotter than hell’ maar ‘bad for my mental health’) of Isn’t It Wild, waarin ze zich grootouderlijke wijsheden over de zoektocht naar een identiteit herinnert. In Hunter geeft dan weer een gospelkoor van jetje. En voor My Mind Is on My Mind, dat zelfs eventjes naar Missy Elliott knipoogt, mocht Samuel T. Herring van Future Islands zijn longinhoud aanspreken.
Beth Jeans Houghton belandde ooit in de sponde van Red Hot Chili Pepper Anthony Kiedis. Of hij daar nu in een zin als ‘what is it like to fuck your mistress with her hands tied?’ de rekening voor krijgt gepresenteerd, is niet duidelijk. Zelfs dan is Welcome Back to Milk sterk genoeg om hem zijn begeerte te doen behouden. Los van die hoes dan, hopelijk.
Beluister het volledige album
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier