Recensie ‘The Look of Love’
Michael Winterbottoms biopic over de Britse pornokoning Paul Raymond is sexy en funky, maar veel heeft het niet om het lijf.
Het zou te reductionistisch en ook wel te veel eer zijn om The Look of Love te omschrijven als een ‘Britse Boogie Nights’, ook al omdat ’24 Hour Porno People’ een meer toepasselijke knipoog is. Zoals Winterbottom je een zwierige blik achter de schermen van Factory Records gunde in 24 Hour Party People met platenbaas Tony Wilson als tragikomische spil. Zo neemt hij je hier namelijk mee naar de nachtclubs van het Londense Soho van waaruit entrepreneur Paul Raymond in de jaren zeventig en tachtig zijn seksimperium opbouwde en het tot één van de rijkste Britten wist te schoppen.
Helaas blijkt Raymond niet half zo interessant als Wilson, ook al zet Steve Coogan weer eens zijn geestigste beentje voor en houdt Winterbottom het tempo hoog en de toon luchtig, met kort geknipte vignettes die met sexy popdeuntjes of beweeglijke cameracapriolen worden aaneengeregen. Dat laatste zorgt er evenwel voor dat de dramatiek nooit en nergens de tijd krijgt om te stollen – zelfs niet wanneer Raymond scheidt van zijn eerste vrouw of wanneer zijn oudste dochter sterft aan kanker.
Wie Engelands meest beruchte pornoboer nu echt was en wat hem dreef om een decadent familieleven van porno, drugs en rock ’n roll te slijten blijft dan ook volstrekt onduidelijk, terwijl ook de meeste nevenpersonages van bordkarton blijken. Mooi om naar te kijken, energiek in beeld gezet en gelardeerd met een vleugje chique erotiek, alleen zapt Winterbottom zo snel door Raymonds leven dat het soms lijkt alsof hij per abuis op de fast forward knop heeft gedrukt. Bummer!
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier