Recensie ‘Jobs’: Zure appel

Joshua Michael Sterns nogal traditioneel vertelde film over iGoeroe Steve Jobs is de Apple-filosofie onwaardig.

Jobs ** Joshua Michael Stern met Ashton Kutcher, Dermot Mulroney, Josh Gad

Over de Steve Jobs zoals die in het collectieve geheugen gebrand staat – de man die na zijn terugkeer bij Apple iMac, iPod, iPhone en iPad introduceerde – gaat de film voor alle duidelijkheid niet. Jobs opent wel met de presentatie van de iPod in 2001, maar gaat dan terug naar Jobs tijd aan de unief. Zijn periode bij Atari passeert de revue, de productie van de eerste Applecomputers in de garage van zijn adoptieouders, de groeiende onenigheid met de raad van bestuur en het vertrek van Jobs uit het bedrijf in 1985. De film eindigt met Jobs terugkeer naar Apple in 1996.

Dat was misschien ook van moeten. Het is ondertussen genoegzaam bekend dat er nog een biopic over Jobs in de steigers staat. Sony heeft daartoe de rechten gekocht op Walter Isaacsons biografie, en haalde sterscenarist Aaron Sorkin, die ook al die andere nieuwemediagoeroebiopic The Social Network schreef, aan boord. Stern moest het stellen met ‘publiek toegankelijk bronnenmateriaal’, zoals de vele interviews. Steve Wozniak, die mee aan de wieg van Apple stond, heeft het waarheidsgehalte van Jobs al bekritiseerd – maar Wozniak zou ook raadgever bij het Sony-project zijn.

Hoe het ook zij, in deze film is er geen spoor van de minder aangename kantjes – zijn tirannieke trekjes, zijn humeurigheid – van de charismatische visionair Jobs. Ook van zijn betrokkenheid bij de uitbouw van animatiestudio Pixar is er geen spoor, veel privéperikelen – Jobs weigerde bijvoorbeeld lang zijn dochter te erkennen – komen slechts vluchtig ter sprake en de rivaliteit (en de samenwerking) met Microsoft is beperkt tot één scène.

Dat hoeft geen probleem te zijn: Stern wilde zich focussen op de eenwording van een man en zijn bedrijf. Erger is dat hij uiteindelijk wel in de val van de sentimentaliteit trapt. Hij bewierookt de legende en benadrukt continu dat Apple niet louter een merk is maar ook een levensfilosofie belichaamt. Maar dat is geen excuus voor de academische en tv-matige look van het geheel. Steve Jobs keert zich ongetwijfeld om in zijn graf. Voor een man die voortdurend artisticiteit stimuleerde en innovatie hoog in het vaandel droeg, moet deze Jobs een regelrechte kaakslag zijn.

Piet Goethals

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content