Recensie ‘Before Midnight’
Richard Linklaters derde deel van zijn romantische recontres met Ethan Hawke en Julie Delpy is even praterig, gevoelig en charmant als de eerste twee.
Hoe zou het, achttien jaar na hun one night stand in Wenen en negen jaar na hun tweede ontmoeting in Parijs, eigenlijk nog zijn met Jesse en Celine, de romantische leads uit de charmante semiklassiekers Before Sunset en Before Sunrise? Indiefilmer Richard Linklater vroeg het zich blijkbaar ook al af en geeft je de antwoorden in de stijl die we inmiddels van hem gewend zijn: met lange, ononderbroken en spontaan vertolkte takes waarin honderduit over liefde, seks en relaties wordt gepraat.
Aangezien Jesse en Celine inmiddels veertigers zijn – én sinds enkele jaren met elkaar samen, zo blijkt – komen ook de thema’s kinderen, dood en (seksuele) frustraties meer naar voren dan in de eerste episodes. Met een beetje goede wil zou je deze Before Midnight, die dit keer in het zonnige Griekenland werd gedraaid, dan ook Linklaters meditatie over de midlifecrisis van Generation X kunnen noemen; maar wees gerust: blonde bimbo’s en Harley Davidsons komen er niet in voor.
Wat je krijgt is een bedrieglijk simpel filmpje dat net als zijn voorgangers uit een zevental lange, nu eens grappige dan weer poëtische of enerverende gesprekken is opgetrokken met verve en naturel gebracht door Ethan Hawke en Julie Delpy – een filmkoppel waar je na drie episodes nog steeds niet op uitgekeken raakt. Afspraak in 2022 voor deel vier?
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier