‘Only in Cannes’
Zondag 22/5 – 20.59: De Gouden Palm voor Terrence Malicks THE TREE OF LIFE is zeker verdiend en bovendien ook heel nuttig, want deze prijs kan zeker de tot nog toe teleurstellende resultaten aan de kassa opkrikken.
Herlees de ongecensureerde Cannes-blog van Patrick Duynslaegher, Knack Focus’ Monsieur Cinema.
Zondag 22/5 – 20.59: De Gouden Palm voor Terrence Malicks THE TREE OF LIFE is zeker verdiend en bovendien ook heel nuttig, want deze prijs kan zeker de tot nog toe teleurstellende resultaten aan de kassa (de film is al van vorige woensdag bij ons in de bioscoop te zien) opkrikken. Op deze ‘grand cru’ editie van Cannes waren er niet minder dan 5 films die voor mijn part de hoogste onderscheiding verdienden, met naast THE TREE OF LIFE ook LE GAMIN AU VELO van Jean-Pierre en Luc Dardenne; LA PIEL QUE HABITO van Pedro Almodovar; ONCE UPON A TIME van Nuri Bilge Ceylan en MICHAEL van Markus Schleinzer. Ik had een lichte voorkeur voor de film van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan, maar met THE TREE OF LIFE wordt zeker ook een grote film bekroond die bovendien ook nog van een ongehoorde ambitie getuigt. Malick geeft in deze visionaire pantheïstische film een kosmische dimensie aan zijn familiekroniek in het Texas van de jaren vijftig en tekent hiermee een quasi experimentele film. Malick bevestigt dat hij een van de grootste picturale talenten is uit de Amerikaanse filmgeschiedenis. De adembenemende schoonheid en zuiverheid van zijn beeldentaal roept echo’s op aan de hypnotiserende meesterwerken uit de stille film. Malick leert ons de wereld door andere (zijn) ogen te bekijken. Meer kan je van een film niet eisen.
Zoals te verwachten kwam de persschuwe Malick zelf zijn prijs niet afhalen, wat alleen maar zijn mythische status kan versterken.
Met hun Grand Prix voor LE GAMIN AU VELO schrijven de gebroeders Dardenne festivalgeschiedenis: het is hun vijfde film op rij die in competitie in Cannes wordt vertoond en daar een belangrijke prijs wint (Gouden Palm voor ROSETTA en L’ENFANT; prijs voor beste acteur Oliver Gourmet voor LE FILS; prijs beste scenario voor LE SILENCE DE LORNA). Wat hun mathematisch gezien de meest bekroonde regisseurs maakt uit de geschiedenis van ’s werelds belangrijkste filmfestival. Ook deze film loopt al in de vaderlandse bioscoop: mis ‘m niet, het is een bewonderenswaardig voorbeeld van humanistische cinema waar je stil van wordt en die je toch ook hoopvol de bioscoop uitstuurt (iets helemaal anders dan de meestal ondraaglijk manipulerende cinema die het ‘feelgood movie’ etiket opgeplakt krijgt).
De Dardennes moesten hun prijs wel delen met ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan, waarmee mijn favoriete film van Cannes 2011 uiteindelijk toch op de tweede plaats eindigde. Dat deze Grand Prix een ex-aequo werd wijst erop hoe moeilijk het voor de jury moet geweest zijn om alle steengoede films een plaatsje op het palmares te geven.
De actrice/regisseuse Maïwenn won de Juryprijs voor haar beklemmend sterke en meeslepende dissectie van de dagelijkse routine en drama’s bij de Franse Brigade de Protection de Mineurs. Een uit het leven en de actualiteit gegrepen ‘policier’, een genre waarin de Franse cinema wel vaker excelleert.
Verdiende regieprijs ook voor de Deense regisseur Nicolas Winding Refn voor zijn Amerikaanse genre-oefening DRIVE. Want de mise-en-scène is de echte ster in deze briljante en toch bescheiden update van de B-film voor dit ultragewelddadig tijdperk, die doet denken aan de beste misdaadfilms van Richard Fleischer, Anthony Mann en Edgar G.Ulmer.
Met de prijs Beste Actrice voor Kirsten Dunst voor haar prestatie in MELANCHOLIA wilde de jury kennelijk duidelijk maken dat ze het onderscheid weet te maken tussen de man (de voor zijn Hitler sympathieën omstreden Lars Von Trier) en zijn oeuvre.
De in Frankrijk immens populaire komische acteur Jean Dujardin kaapte de prijs weg voor Beste Acteur in de film THE ARTIST, een leuke pastiche van de stille film van Michel Hazanavicius waarin Dujardin geen gebenedijd woord spreekt en een vertolking geeft die volledig is gebaseerd op expressies, mimiek en gestes. Een staaltje van puur visuele acteerkunst zeg maar.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Grote verliezer van deze heuglijke 64 ste editie van Cannes blijft Pedro Almodvar die met zijn flamboyant provocerende sensuele sensatiethriller LA PIEL QUE HABITO naast alle prijzen greep. Bijzonder pijnlijk voor de grote Spaanse regisseur die nog nooit de hoofdvogel afschoot, van wie bij elke nieuwe deelname aan de competitie gezegd wordt dat hij grote kanshebber is op de Gouden Palm, en nu met lege handen naar huis gaat. Zondag 22/5 – 19.23: De slotceremonie van Cannes 2011 is aan de gang en weerom zitten de Dardennes in de zaal Lumière op een prijs te wachten. Welke prijs ze ook winnen (een derde Gouden Palm zou een unicum in de filmgeschiedenis zijn), ze schrijven nu al festivalgeschiedenis omdat ze met met hun 5 films die deelnamen aan de competitie telkens in de prijzen vielen: 2 Gouden Palmen, 1 prijs voor beste acteur, 1 prijs beste scenario. Zondag 22/5 – 18.52: Voor mij is dit de Gouden Palm van Cannes 2011: ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA van Nuri Bilge Ceylan, een kruising tussen Dostojevski (voor de tragische intensiteit), Simenon (voor het mededogen en de zwartgallige sfeer) en Theo Angelopoulos (voor de zuiverheid van de shots). Over een uurtje weten we of de jury er ook zo over denkt (I don’t think so). Zondag 22/5 – 18.45: Over minder dan een uur begint de prijsuitreiking van de 64 ste editie van het Filmfestival van Cannes. Voor wat het waard is: zo zou mijn palmares er uit zien. Met pijn in het hart heb ik veel films moeten elimineren want zoals intussen wel duidelijk zal zijn: het was een zeer sterke selectie.
Hier gaan ze:
Gouden Palm: ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA van Nuri Bilge Ceylan (Turkije).
Grote Prijs van de jury: THE TREE OF LIFE van Terrence Malick (V.S.).
Prijs van de jury: MICHAEL van Markus Schleinzer (Zwitserland).
Beste scenario: POLISSE van Maïwenn en Emmanuelle Bercot (Frankrijk).
Beste actrice: de voltallige vrouwelijke cast van L’APOLLONIDE van Bertrand Bonello (Frankrijk).
Beste acteur: THOMAS DORET in LE GAMIN AU VELO van Jean-Pierre en Luc Dardenne (België) .
Zaterdag 21/5 – 13.46: LA SOURCE DES FEMMES (0) Een competitie van zeer hoog niveau eindigt wel in mineur met wat nog het best te omschrijven valt als ‘slechte cinema voor een betere wereld.’ De Arabische lente verdient beter dan dit didactisch relaas over een vrouwenopstand in de Maghreb, dat nooit de bedenkelijke esthetiek en dramaturgie van de banaalste téléfilm overstijgt.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zaterdag 21/5 – 13.40: ONCE UPON A TIME IN ANATOLIA (****) Twee uur veertig minuten lang gebiologeerd gekeken naar het fantastisch mooi minimalisme van de Turkse meester Nuri Bilge Ceylan die hier de zoektocht toont van politie, moordenaar, wetsdokter en procureur naar een lijk begraven in de velden van Anatolië. Mag van mij de Gouden Palm krijgen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zaterdag 21/5 – 13.31: THIS MUST BE THE PLACE (**) Sean Penn ‘crève l’écran’ als een uitgerangeerde Goth rocker. Deze bizarre road movie die verandert in een jacht op een nazi slaat nergens op en is op zijn best als de Italiaanse maniërist Paolo Sorrentino (die zijn Amerikaans debuut maakt) zijn midwest rariteitenkabinet observeert of de muziek (van en met David Byrne) de groteske plot laat voortstuwen. Zaterdag 21/5 – 13.21: DRIVE (***) In zijn Amerikaans debuut geeft de Deense regisseur Nicolas Winding Refn een lesje aan Quentin Tarantino: hij slaagt erin een liefdevolle maar tegelijk hondsbrutale update te maken van de taaiste B-filmcodes en -tradities, maar dan zonder postmoderne bullshit. Zonder zijn eigen stijl en temperament te verloochenen lonkt Refn naar vroege John Carpenter en Walter Hill (The Driver).
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zaterdag 21/5 – 13.13: THE DAY HE ARRIVES (**) Anders dan de trailer is de nieuwe film van Hong Sang-soo in zwart-wit. Zelfs al draait de Koreaan zelf twee films per jaar, weerom gaat het om een dagboekachtig relaas van een cineast die geen films meer draait. Dit keer hebben zijn delicaat geschilderde emotionele dilemma’s als achtergrond Seoul in de sneeuw. Zaterdag 21/5 – 12.57: L’EXERCICE DE L’ETAT (**) De derde film over Franse politiek in Cannes (na PATER en LA CONQUETE) is een niet altijd gemakkelijk te volgen portret van een minister van verkeer (prima Olivier Gourmet) die onder zware druk komt te staan om trainstations te privatiseren. De dynamiek die van deze rusteloze film uitgaat is vrij ongewoon voor de Franse cinema. Gecoproduceerd door de Dardennes.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zaterdag 21/5 – 12.40: Suggestie aan directie filmfestival Cannes: mocht persona non grata Lars Von Trier morgenavond toch in de prijzen vallen, misschien kan Mel Gibson (in Cannes met de onwaarschijnlijke film THE BEAVER) in zijn plaats de trofee in ontvangst nemen? Al zal het toch maar een palm en geen adelaar zijn.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Vrijdag 20/5 – 19.42: Party time; de boog kan niet altijd gespannen staan. Beelden volgen van het feest in de tuinen van de Inrock villa voor 40ste verjaardag van A CLOCKWORK ORANGE.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Alles in de stijl van de film: Milkbar meisjes en Droogs die proefbuisvoedsel serveren. Donderdag 19/5 – 18.59: LA PIEL QUE HABITO (***) Ondanks de gepolijste stijl en het esthetisch raffinement, keert Almodóvar met deze provocerende genre-mix terug naar zijn ’trashy’ debuutjaren. Een flamboyant anti-realistische en absurd melodramatische thriller over huidtransplantaties, seksoperaties en hoogst bizarre seksuele obsessies. Almodóvar in topvorm. Donderdag 19/5 – 18.52: ICHIMEI – HARA-KIRI DEATH OF A SAMURAI (**) Wie dacht dat enfant terrible Takeshi Miike het 3D-procédé zou aangrijpen om de harakirirituelen in volle bloedige glorie op het doek te gooien, komt bedrogen uit. Dit is een relatief ingehouden en zeer klassieke samoeraifilm die slaafs het zwart-witorigineel volgt van Masaki Kobayashi uit 1962 en er kleur en drie dimensies aan toevoegt, zonder dat dit nu echt hoefde.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Donderdag 19/5 – 18.41: BLUE BIRD (****) De jonge Vlaamse cineast Gust Van den Berghe maakt een even betoverende als grappige en ontroerende Maeterlinck-bewerking die een odyssee toont van twee Afrikaanse kinderen op zoek naar de symbolische vogel in een blauw geschakeerde natuur. De naturel van de kinderen is hartveroverend maar Van den Berghe combineert die absolute eenvoud met een bijzonder gesofistikeerde en verfijnde esthetiek. Donderdag 19/5 – 18.32: LOVERBOY (**) Sociaal drama van Catalin Mitulescu over een jonge verleider die meisjes in handen drijft van bevriende pooiers. Als hij écht verliefd wordt, dreigt hij zijn leven te beteren. Dardennes-achtige verlossing blijft echter uit; typisch Roemeense zwartgalligheid triomfeert in dit taai filmpje dat er soms misleidend zonnig, speels en sexy uitziet.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Donderdag 19/5 – 18.21: Echt verbaasd over die uitlatingen ben ik niet. Bij vlagen is Von Trier een begenadigd filmmaker maar meestal is hij een demagogische charlatan en nihilistische poseur. En net nu hij in zijn nieuwste film MELANCHOLIA zijn gebruikelijke geforceerde provocaties achterwege laat, compenseert hij dit door op zijn persconferentie kwetsende onzin uit te kramen. Denk niet dat hij zelf gelooft wat hij zegt. Donderdag 19/5 – 18.15: Lars von Trier persona non grata op het filmfestival van Cannes. Zo deelde de festivaldirectie mee na uitlatingen van de Deense regisseur op zijn persconferentie voor zijn nieuwe film MELANCHOLIA. Die film blijft in de competitie meedingen naar de Gouden Palm, maar mocht de film een prijs winnen dan is Von Trier niet langer welkom om die komen in ontvangst nemen. Woensdag 18/5 – 18.53: Net Gust Van den Berghes wondermooie BLUE BIRD gezien: origineelste film van Cannes in prachtig aangewend nieuw formaat, ‘breedstbeeld’.
‘Woensdag 18/5 – 16.18: MELANCHOLIA (***) Lars Von Trier laat zijn kinderachtige provocaties achterwege voor een fascinerende ‘arthouse’ versie van een rampenfilm (aarde wordt vernietigd door aanstormende ster), netjes opgesplitst in twee delen (bruiloft chaos en revelaties à la FESTEN en psychodrama met twee gestoorde zussen). Ondanks het onderwerp is de toon vrij licht en speels. Na Malick en Kawase is Von Trier de derde regisseur die menselijk leed in kosmisch licht baadt.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Woensdag 18/5 – 16.06: HANEZU NO TSUKI (**) Net als Malick, maar in stijl die zo minimalistisch en discreet is als Tree of Life opzichtig virtuoos en complex is, geeft de Japanse cineaste Naomi Kawase aan een conventioneel dramatisch gegeven (ménàge à trois) een kosmische dimensie. Documentaire observatiecinema in een poëtisch-animistisch perspectief. Vertoning om tien uur ”s avonds, na vier andere films _ niet meteen ideaal om dit soort cinema ten volle te appreciëren. Woensdag 18/5 – 15.50: PATER (*) Doorgaans ben ik een groot bewonderaar van buitenbeentje in de Franse cinema Alain Cavalier, maar deze speelse dagboekfilm waarin de regisseur samen met acteur Vincent Lindon een politiek rollenspelletje speelt, is ondanks een paar scherpe momenten oeverloos en irritant praatziek en veel te geforceerd om anderhalf uur te blijven boeien.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Woensdag 18/5 – 15.41: Tot gisteren stond LE GAMIN AU VELO het hoogst gekwoteerd in de critics poll van het vakblad Screen Internationaal, maar vandaag wordt de film van de Dardenne broers van de troon gestoten door LE HAVRE van Aki Kaurismaki. Niet dat de officiële festivaljury per definitie de smaak van de critici deelt, maar het lijkt er toch op dat beide films niet op het palmares zullen ontbreken. Woensdag 18/5 – 15.23: ‘Le cinéma peut sauver des gens. Et dans notre film, il y a de ça.’ Jean-Pierre en Luc Dardenne (in Libération). Woensdag 18/5 – 15.17: Het ontbreekt de persmap van de Sarkozy-film LA CONQUETE niet aan bons mots die zo uit een scenario van Michael Audiard zaliger geplukt lijken. Zoals deze opmerking van Jacques Chirac aan Dominique de Villepin: ‘Vous savez, Dominique, croyez en ma longue expérience, les journaux, ça va, ça vient et puis ça finit par emballer les poireaux.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Woensdag 18/5 – 15.11: Deze middag allereerste vertoning (voor pers en publiek) van LA CONQUETE. Ging zelf naar een andere film want de Sarkozy-prent draait al vanaf vandaag in de Belgische bioscopen, dus zie ik hem wel over enkele dagen. Benieuwd wat deze super ‘gemediatiseerde’ film waard is? Lees de recensie van Dave Mestdach deze week in Knack Focus en op knackfocus.be. Woensdag 18/5 – 15.04: ‘On paie l’affaire Polanski,’ beweert een Franse jurist in Washington. DSK zou niet op borgtocht zijn vrijgelaten omwille van de steun die Polanski kreeg in Frankrijk toen de VS van de Zwitsers zijn uitlevering eisten voor zware zedenfeiten die dateren van 1977. De affaire DKS verdringt in Cannes de eerste vertoning van de film over Sarkozy, LA CONQUETE, van de voorpagina’s en de nieuwsuitzendingen. Woensdag 18/5 – 12.47: Festival de Kahn. De films hebben het moeilijk om met de affaire DSK te wedijveren. Dinsdag 17/5 – 19.52: SKOONHEID (**) Wat dit portret van een ogenschijnlijk gelukkig getrouwde gekwelde homo origineel maakt is dat de spanningen van zijn dubbelleven diep geworteld zitten in de realiteit en mentaliteit van het huidige post-apartheid Zuid-Afrika, waardoor zijn zelfhaat ook nog eens gelinkt wordt aan het conservatieve en racistische gedachtengoed van land. Dinsdag 17/5 – 19.44: LE HAVRE (***) Aangename verrassing: de beste Aki Kaurismäki in jaren, over een ex-schrijver en bohémien die zich in de Franse havenstad uit de titel vestigt en zich ontfermt over een klein zwart jongetje dat in container het land in gesmokkeld werd. Mooie mix van archetypisch melodrama en uit de actualiteit gegrepen sociale ellende, in Kaurismäki’s bekende hypergecontroleerde minimalistische stijl. Dinsdag 17/5 – 19.36: SNOWTOWN (***) Reconstructie in observerende documentaire stijl van een van de meest verontrustende gevallen van seriemoorden in de verpauperde Australische suburbs. Het begint als een miezerige kroniek van de zelfkant maar algauw zitten we in een ‘real life’ horrortrip. Een akelige ervaring, maar ook sterke cinema voor wie tegen een stootje kan, gebracht door een nieuw talent: Justin Kurzel.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Dinsdag 17/5 – 19.25: ‘Les hommes ont des secrets, mais ils n’ont pas de mystère,’ zegt een van de klanten (Jacques Nolot) in het bordeel uit L’APOLLONIDE. Dinsdag 17/5 – 19.23: L’APOLLONIDE (**) Knap sfeer- en tijdsbeeld van een fin de siècle Parijs bordeel, waar we liefde, werk en leed volgen van een dozijn meisjes van plezier. Bevat de tot nog toe meest bizarre, schokkende scène van het festival: nachtmerrie van een van de hoertjes die zo brutaal wordt gepenetreerd dat het sperma haar ogen uitloopt en als dikke tranen over haar wangen rolt. Vijfde film van de hier bij ons weinig bekende Bertrand Bonello. Maandag 16/5 – 16.30: THE BEAVER (0) Hoort niet op een filmfestival thuis maar op een congres psychiatrie. Twee uur lang praat een zwaar gestoorde Mel Gibson (als u een betere definitie van typecasting kent, laat het me zeker weten) met een pluche bever die hij met de hand manipuleert. Moeilijk te zeggen wie van de twee het meest op de zenuwen werkt. Maandag 16/5 – 16.24: MARTHA MARCY MAY MARLENE (***) Uitstekende debuutfilm van Sean Durkin die al scoorde op het Sundance festival. Portret van een jonge vrouw die uit sekte ontsnapt en geplaagd wordt door traumatische herinneringen. Waan en werkelijkheid vloeien subtiel in elkaar in dit onderkoeld drama dat ook cinematografisch ambitieus is (knap gebruik van breedbeeldformaat blijkt al uit de trailer).
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Maandag 16/5 – 16.12: HORS SATAN (***) Zelf een hekel hebbend aan de boerenbuiten ben ik een grote fan van Bruno Dumont die ook in zijn nieuwste ruraal drama in robuuste naturalistische stijl het platteland (een zeer herkenbaar Frans Vlaanderen) schildert als een hel op aarde waar het driftleven primeert op elke andere emotie.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Maandag 16/5 – 15.57: De sequentie uit Kubricks meesterwerk waar Terrence Malick in zijn ‘ontstaan van de wereld’ sequentie in THE TREE OF LIFE naar verwijst. Malicks consultant voor de visuele effecten was trouwens de veteraan Douglas Trumbull die ook voor 2001: A SPACE ODYSSEY de toen baanbrekende visuele effecten creëerde. Maandag 16/5 – 15.50: De eerste beelden van deze trailer zijn flitsen uit de meest ‘betwiste’ sequentie: een puur visuele trip die het ontstaan van het leven op aarde verbeeldt en als quasi abstract kinetisch ballet interessant is om te vergelijken met de ‘reis voorbij het oneindige’ sequentie in 2001: A SPACE ODYSSEY, maar ook met de schepping van de aarde in John Hustons onderschatte THE BIBLE. Maandag 16/5 – 15.41: THE TREE OF LIFE is naar Hollywoodnormen een quasi experimentele film, opgebouwd in verschillende bewegingen. Die symfonische constructie doet denken aan 2001: A SPACE ODYSSEY, al toont Malick stilistisch geen enkele verwantschap met Kubrick wiens films gesloten circuits zijn terwijl je met Malick verdwaalt in een grillige tuin en je verschillende paden kunt inslaan om hetzelfde einddoel te bereiken.
Maandag 16/5 – 15.34: THE TREE OF LIFE (****) De meningen zijn op zijn zachtst gezegd verdeeld. Wat ik zo zo sterk, origineel en zelfs verbluffend vind aan de film is ook datgene wat anderen het minst geslaagd achten: dat Malick zijn kernverhaal (een man blikt terug op zijn jeugd in Texas in de jaren vijftig) in een kosmische context plaatst waarmee hij niet alleen het leven van één man vertelt maar ook dat van het ontstaan van alle leven.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Maandag 16/5 – 11.00: Net THE TREE OF LIFE gezien. Fantastisch: de geschiedenis van 1 man, 1 gezin en van de mensheid en de hele wereld in 1 film. Maandag 16/5 – 08.00: Waiting for Malick. Een half uur voor de persscreening van The Tree of Life zit de zaal Lumiere al afgeladen vol.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zondag 15/5 – 16.06: Morgen is het de grote dag: ’s ochtends om 8 uur persvisie van Terrence Malicks THE TREE OF LIFE waar al zéér lang naar uitgekeken wordt. Film moest vorig jaar al in Cannes geweest zijn, maar dat was buiten de voltooiingsangst van Malick gerekend. Keep tuned! Zondag 15/5 – 15.59: Digitale projectie heeft alleen maar voordelen _ tenminste als er technisch niets mis loopt. Zo moest de vertoning van de seventies cultklassieker Puzzle of a Downfall Child met Faye Dunaway (dit jaar ook de postergirl van het festival met een beeld van PUZZLE-regisseur Jerry Schatzberg) geannuleerd worden omdat kennelijk een foute ‘sleutel’ (die de code bevat om het schijfje te kunnen afspelen) werd aangeleverd.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zondag 15/5 – 15.51: Naar schatting worden in de officiële secties van het filmfestival van Cannes nog maar de helft van de films op de klassieke wijze geprojecteerd, bij de rest vervangt een schijfje het omslachtig gedoe met filmspoelen. Op welke manier een film aan het publiek wordt vertoond, hangt van de regisseur af. Het festival vraagt voor elke film de twee formaten en na een testprojectie mag de regisseur zijn keuze maken. Zo vond bijvoorbeeld Woody Allen de digitale kopie van MIDNIGHT IN PARIS te ‘netjes’ en vroeg hij om een 35 mm projectie. Zondag 15/5 – 15.43: Het lijkt nu wel officieel: de Wachowski’s (The Matrix trilogie) zijn niet langer broers, maar broer en zus, gezien Larry voortaan als Lana door het leven gaat. Samen met broer Andy vloog ze naar Cannes om hun nieuw project CLOUD ATLAS (in samenwerking met de Duitse regisseur Tom Tykwer) voor te stellen aan kopers en distributeurs. Zondag 15/5 – 15.24: DEAR FRIEND HITLER. Voor alle duidelijkheid: ik heb dit niet gezien, maar volgens ‘wansmaak’ kenners is deze Indische productie over de twee brieven die Gandhi schreef naar Hitler en waarin alle leiders van het Derde Rijk door Indiërs worden gespeeld, het meest groteske dat tot nog toe op de Marché du Film te rapen viel. Jan Verheyen eat your heart out.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zondag 15/5 – 15.16: BOLLYWOOD THE GREATEST LOVE STORY EVER TOLD (0). Deze docu over de grootste filmindustrie ter wereld is een gemiste kans: de fragmenten werden storend gemanipuleerd en chaotisch door elkaar geklutst. Elke context (en commentaar) ontbreekt om het fenomeen esthetisch, economisch en maatschappelijk te duiden. Een documentaire waar je niks uit leert. Overbodig.Zondag 15/5 – 15.08: THE ARTIST (**) Michel Hazanavicius (van de OSS 117 films) situeert zijn variatie op het STAR IS BORN gegeven tijdens overgang van de stille film naar de geluidsfilm. Consequent volgehouden pastiche van de ‘silents’, (zwart-wit; 4.3 formaat; behalve in een droomscène wordt er geen gebenedijd woord in gesproken) met vindingrijke gags en weemoedige sfeer die meer aan Pierre Etaix dan aan Amerikaanse slapstick doet denken. Zondag 15/5 – 14.52: LES NEIGES DU KILIMANDJARO (****) De beste film van Robert Guédiguian: een warme, genereuze kroniek van solidariteit, idealisme, liefde en trouw bij een sociaal bewogen en strijdlustig echtpaar uit een arbeiderswijk in Marseille. Guédiguian doet je geloven dat sprookjes en dromen werkelijkheid kunnen worden.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zondag 15/5 – 14.41: LE GAMIN AU VELO (****) Ook nu weer is de nieuwste van de Dardennes een van de sterkste films in de competitie. En weerom zijn ook de reacties van de buitenlandse pers enthousiast. Met hun eigen vorm van ‘neorealisme’ hebben de Waalse broers een standaard gezet die in de mondiale auteursfilm als dé norm en het grote voorbeeld geldt en de Belgische cinema wereldwijd op de cinefiele kaart heeft gezet.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zondag 15/5 – 14.31: Dit is de muziek van Saint Saens die al onnoemlijk veel jaren op de begingeneriek staat van alle filmvertoningen in de officiële selectie van Cannes. Als ik het goed heb is dit thema ook te horen (naast de score van Ennio Morricone) in DAYS OF HEAVEN van Terrence Malick, wiens nieuwe film THE TREE OF LIFE morgen wordt vertoond. Zaterdag 14/5 – 19.05: Elke festivaleditie heeft een controversiële film die de gemoederen hoog doet oplaaien. Wordt MICHAEL dé omstreden film van Cannes 2011? Na afloop van de enige vertoning (zowel voor pers, publiek als filmmakers) werd in gelijke mate geapplaudiseerd en gejoeld. De trailer geeft een prima idee van de ijselijke, suggestieve vertelstijl. Zaterdag 14/5 – 18.56: MICHAEL (****) Michael Haneke maakt school.Met deze klinische studie van een pedodiel die een tienjarig jongetje gevangen houdt, toont de debuterende Oostenrijkse regisseur Markus Schleinzer zich een meester in confronterende, malaise verwekkende cinema in haast ondraaglijk strenge en roerloze stijl.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zaterdag 14/5 – 18.47: WU XIA (***) Bijzonder meeslepend, visueel verrukkelijk ‘martial arts’ epos met een aantal actiescènes die magistraal zijn qua concept, choreografie, regie en montage. Al die knoeiers van de huidige Hollywoodse actiecinema zouden beter bij Peter Ho-Sun Chan in de leer gaan. Zaterdag 14/5 – 18.34: PIRATES OF THE CARIBBEAN 4. Geen sterkwotering omdat ik het vertikte naar de 8 u.30 persvoorstelling te gaan. Na deel 3 had ik gezworen om nooit meer een vervolg van deze groteske blockbusterserie te bekijken en een mens moet _ af en toe _ consequent zijn. Bovendien kon ik met het negeren van het ergste wat het huidige Hollywood te bieden heeft ook wat achterstallige slaap inhalen. Zaterdag 14/5 – 18.28: HEARAT SHULAYIM (**).Joseph Cedar maakt over de rivaliteit tussen een Talmud bestuderende vader en zoon geen academische praatfilm, maar een vrij gestileerde en vindingrijke thriller die diep in culturele, religieuze en familiale conflicten graaft en met wrede humor de filologen observeert. Zeker niet helemaal geslaagd, maar bijzonder origineel en gedurfd. Zaterdag 14/5 – 18.11: ARIRANG (*) Kim Ki-Duk maakte 15 films in 13 jaar maar sinds 2008 was het stil rond het enfant terrible van de Koreaanse cinema. Zijn come-back is een eenmansdagboek waarin Ki-Duk zich door zijn schaduw laat ondervragen over de crisis in zijn leven, te wijten aan een bijna fataal ongeval op de set, het verraad van enkele trouwe medewerkers en het buitensporig hoog tempo van zijn filmproductie. In gelijke mate fascinerend, enerverend en uitputtend.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Vrijdag 13/5 – 16.13: TOOMELAH (*) Raak geobserveerd en goed vertolkt maar hoe dan ook weinig krachtig of meeslepend drama over een 10-jarig jongetje dat moet kiezen tussen school en criminaliteit. Het enige originele, zo je wil, is dat het verhaal zich afspeelt in een miserabilistische Aboriginals gemeenschap – maar daar ben je wel snel op uitgekeken. Vrijdag 13/5 – 16.03: HABEMUS PAPAM (*) Toch één sterretje voor de vertolking van Michel Piccoli als de nieuw verkozen kerkvader die paniekeert als hij voor ’t eerst op het balkon van de Sint-Pietersbaseliek moet verschijnen. Voor de rest probeert deze halfslachtige en schijnheilige komedie over een pauselijke crisis katholieker dan de paus te zijn. Niet echt een ontgoocheling voor wie de irritante Nanni Moretti een overschat talent vindt. Vrijdag 13/5 – 15.51: POLISSE (***) Al die onnozele Vlaamse politieseries waarin geen greintje authenticiteit te bespeuren valt, elke dialoog vals klinkt en elke plotwending geforceerd overkomt, mogen een puntje zuigen aan deze bikkelharde maar ook zeer humane speelfilm van de Franse actrice Maïwenn over de vaak onthutsende ervaringen van de Brigade des Mineurs. Een film die zeker in het palmares niet mag ontbreken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Vrijdag 13/5 – 15.40: IL CONFORMISTA (1970). Moeilijk te geloven dat toen deze film voor ’t eerst in de bioscoop kwam, de scène van het bal voor de blinden eruit gekieperd werd (ook in België en elders in Europa). Ze werd sindsdien opnieuw in de film geïntegreerd en wordt terecht erkend als een van de meest briljante scènes die Bertolucci ooit regisseerde. Vrijdag 13/5 – 15.33: IL CONFORMISTA (*****) Weinig kans dat er in Cannes een betere film zal te zien zijn dan de glorieus gerestaureerde versie van Bertolucci’s meesterwerk. Maar dit is dan ook een van de grootste films uit de jaren zestig/zeventig. De fameuze dansscène geeft goed een idee van Bertolucci’s weergaloze mise-en-scène, Vittorio Storaro’s virtuoos schilderen met licht en kleur en de sensuele vertolkingen van Stefania Sandrelli en Dominique Sanda.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Donderdag 12/5 – 16.03: RESTLESS (***) Onderwerp is echt ‘casse gueule’ (romance tussen terminaal tienermeisje en even jonge uitvaart crasher) maar Gus Van Sant trekt zich meer dan behoorlijk uit de slag en maakt er een zeldzaam geslaagde evenwichtsoefening van: een heuse tearjerker waarbij je je toch niet bekocht voelt. Zwaarwichtige thema’s (ziekte, dood, jeugdtrauma’s, verlies) worden ongecomplexeerd, fantasierijk en zelfs frivool behandeld.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Nog drie films te gaan vandaag en morgenvroeg starten de screenings alweer om 8h30. Zal er dus niet van komen om vanavond naar een van de meest gegeerde soirées van het festival te gaan, de ‘F***me, I’m famous’ party aan de Port Canto.
Woensdag 11/5 – 15.45: WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN (***). Sterk Amerikaans debuut van de Schotse regisseur Lynne Ramsay over extreem beproefd gezin: de tienerzoon groeit uit tot een high school massamoordenaar. Ramsay’s versplinterde vertelling biedt een verontrustende inkijk in verstoorde psyches en gezinsrelaties en scheert ook puur cinematografisch (verbluffend gebruik van kleur) hoge toppen.
Woensdag 11/5 – 15.16: SLEEPING BEAUTY (***) De eerste film in competitie in Cannes was meteen raak: de Australische schrijfster Julia Leigh debuteert met een deels confronterende, deels verleidelijke studie van een jong meisje dat om haar studies te bekostigen deelneemt aan bevreemdende seksuele rituelen, waarbij oude en rijke mannen tijdens haar slaap over haar lichaam mogen beschikken. Zoals de buitengewone hoofdrolspeelster Emily Browning offreert deze klinisch geobserveerde film een onwennige mix van onschuld en perversiteit.Naar verluidt zou een Nederlandse journalist na afloop van SLEEPING BEAUTY verzucht hebben: ‘De komende 15 jaar worden vrouwelijke regisseurs uit de competitie geweerd.’ Wie nog twijfels mocht hebben, is nu wel zeker van de hoge kwaliteit van dit speelfilmdebuut van Julia Leigh, een Australische schrijfster en protégée van Jane Campion (The Piano).
Woensdag 11/5 – 21.11: Le nouveau Voody est arrivé. Op zijn persconferentie in Cannes was Woody Allen zijn vreugdeloze zelf. Maar zoals hij zelf zegt: ‘Life is a tough proposition.’Interview met Woody Allen door Time Magazine.
Woensdag 11/5 – 21.08: Wat de trailer van MIDNIGHT IN PARIS niet onthult is dat het om een tijdreiskomedie gaat waarin een would be romanschrijver ( Owen Wilson) in het Parijs van de jaren 20 terechtkomt en daar Hemingway, de Fitzgeralds, Gertrude Stein, Picasso, Dali etc. tegen het lijf loopt, wat goed is voor een eentonige parade van middle brow name dropperij.
Hieronder een fragment uit ‘Midnight in Paris’ van Woody Allen.
Woensdag 11/5 – 20.54: Bertolucci is ook in Cannes voor de gerestaureerde versie van zijn meesterwerk IL CONFORMISTA (1970). Bertolucci dankte daarvoor de Cinematheek van Bologna, maar voegde de regisseur die nu in een rolstoel door het leven gaat er sarcastisch aan toe: ‘ Ze zouden beter mij restaureren in plaats van mijn films.’
Woensdag 11/5 – 20.48: Was toch lichtelijk geschokt toen ik Bernardo Bertucci, die ooit als geen ander de vitaliteit van de Italiaanse cinema incarneerde, in een rolstoel op zijn persconferentie zag verschijnen. Een conditie waarop hij met cinefiele humor op reageerde: ‘In mijn films is er altijd beweging, de camera staat nooit stil. Wellicht ben ik daarvoor op die manier _ wijzend naar zijn rolstoel _ gestraft.’Fragment uit ‘Novecento’ van Bernardo Bertolucci (1976).
Dinsdag 10/5. Morgen opent de 64 ste editie van het filmfestival van Cannes met de nieuwe Woody Allen Midnight in Paris. De persscreening heeft pas plaats morgenochtend om 11 uur – maar wie intussen de bande annonce (qui sûrement ne fait pas bander) ziet, weet wat hem te wachten staat. Normaliter zou een trailer je toch zin moeten geven om de aangekondigde film te bekijken, maar zoals tegenwoordig wel vaker hebben die luttele minuten uit Midnight in Paris een averechts effect.
Na uitstapjes naar Londen (Match Point) en Barcelona (Vicky Cristina Barcelona) laat de kennelijk op New York uitgekeken Allen dit keer zijn licht schijnen op la ville Lumière, en als u deze omschrijving terecht een dijk van een cliché vindt, wacht dan maar tot u de beelden ziet en de flarden uit de soundtrack hoort. Begeleid door een zeurderig en opdringerig accordeondeuntje geeft Allen hier je reinste Amélie Poulain versie van Parijs, maar dan wel verplaatst van de schilderachtige volkswijken naar de beaux quartiers. In nauwelijks twee minuten tijd krijg je een defilé van met Diorzakken zeulende dames , een rondleiding in het Musée Rodin door Carla Bruni-Sarkozy, een coup de rouge op een dakterras met uitzicht op de Eifeltoren, de Champs-Elysées by night, de salons van hotel Meurice, Owen Wilson die langs de oevers van de Seine dwaalt, Marion Cotillard in glanzend Chaneljurkje.
Het oogt allemaal poepsjiek, kraaknet en monocultureel; de goudglanzende belichting zet de achterhaalde Kitsch van dit luxueus prentbriefkaart Parijs nog eens extra in de verf. Morgen weten we wellicht meer over de existentiële problemen van Allens beau monde. Retorische vraag: kan het ons ene moer schelen? Cannesbaas Thierry Frémaux noemt de 41 ste film van Woody Allen alvast ‘een heerlijke liefdesbrief aan Parijs. ‘ Terug naar afzender zou ik zeggen.
Patrick Duynslaegher
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier