‘Minions: the rise of Gru’ en drie andere matige films met een goede soundtrack

Jozefien Wouters
Jozefien Wouters Freelancejournaliste

De nieuwe Minions is allesbehalve een meesterwerk, maar wie wordt meegesleurd door de kiddo’s zal zich tenminste amuseren met de soundtrack.

Minions: The Rise of Gru

Even dachten we dat het een affiche voor een prestigieus festival was, maar het bleek wel degelijk de aankondiging van de soundtrack van nieuwe Minions te zijn, nochtans niet bepaald de coolste kinderfilm. Hipsterproducer Jack Antonoff sprong aan boord, blits volk als Phoebe Bridgers, Tierra Whack, St. Vincent, Brockhampton en Caroline Polachek nam seventiesklassiekers onderhanden en er verscheen alvast een verrassende collab tussen Diana Ross en Tame Impala. De gekke gele wezentjes waarvan je moeder Facebook-memes deelt, blijken smaak te hebben.

Batman Forever

Joel Schumachers eerste beproeving binnen de Batman-franchise is zo matig dat de film ook weleens ‘Batman Whatever’ wordt genoemd. Michael Keaton wilde niet meespelen omdat het script suckte, de grimmige sfeer van Tim Burton werd vervangen door schreeuwerige kitsch en Batman had plots stijve tepels. Daar werd een beetje mee gelachen. Werd wél serieus genomen: de straffe soundtrack met bijdragen van U2, Brandy, PJ Harvey, Nick Cave, Massive Attack en The Flaming Lips en Kiss from a Rose van Seal, nog steeds een van de betere ninetiesballades. Ba-ya-ya, ba-da-da-da-da-da, ba-ya-ya.

© National
Tron: Legacy

‘Alsof je vastzit in een fetisjclub uit de nineties’, schreef The Guardian destijds over de langverwachte, maar teleurstellende Tron-sequel. Die vergelijking had deels te maken met de glossy neon, de overdadige visuele effecten en de strakke latex, maar zeker ook met de pompende soundtrack van Daft Punk, een droomhuwelijk tussen cybercinema en toekomstmuziek en nog steeds de enige filmscore van het Franse duo, dat trouwens ook een cameo kreeg in deze Disney-blockbuster. Eerder dit jaar kreeg de soundtrack trouwens nog een reissue op vinyl.

© National
The Beach

De piepjonge Leonardo DiCaprio hield een Golden Raspberry-nominatie voor slechtste acteur over aan zijn hoofdrol in Danny Boyles chaotische, zwaar geflopte avonturendrama over een louche commune op een geheim eiland. Er is een reden dat de man nadien in het karkas van een dood paard kroop, maar zich nooit meer aan een haaiengevecht waagde. De bijbehorende soundtrack is een al even chaotische, maar meer geslaagde mix van genres met Moby, New Order, Blur, Underworld, Orbital, Faithless en Sugar Ray op de tracklist. Met Pure Shores van All Saints leverde de film zelfs een gloednieuwe hit op. Zijn we Danny nog steeds dankbaar voor.

© National
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content