Les Hommes Libres: Moslims en joden, één strijd

In dit traditioneel vertelde drama doet de Marokkaans-Franse cineast Ismaël Ferroukhi het verhaal van een groep Algerijnse verzetsstrijders in Parijs tijdens WO II.

Les Hommes Libres **

Ismaël Ferroukhi met Tahar Rahim, Michael Lonsdale, Lubna Azabal

Na de roadmovie Le Grand Voyage (2004), over generatieconflicten en het verdwijnen van tradities, keert Ferroukhi in zijn nieuwe film terug naar het verleden. De Algerijnse immigrant Younes heeft tijdens de Duitse bezetting van 1942 een zwarte handel opgezet in Parijs. Hij wordt opgepakt door de politie en gedwongen om voor de (collaborerende) politiemacht te spioneren in de Grande Mosquée de Paris. Younes raakt bevriend met de Algerijns-Joodse zanger Salim Halali en komt op die manier bij het verzet terecht.

Ferroukhi baseerde zich voor het script op een krantenartikel in Le Nouvel Observateur. Het onthulde dat de Parijse Moskee tijdens de Tweede Wereldoorlog een schuilplaats bood aan verzetsstrijders en Joodse moslims. De regisseur stootte zo op de verhalen van een Maghrebgemeenschap in Parijs die actief deelnam aan het verzet tegen de Duitse bezetter.

Ferroukhi is een rasverteller: het soort regisseur dat zich niet wentelt in impressionistisch getinte beelden of gezochte camerastandpunten. Het dramatische verloop domineert, hoewel een lichte vorm van poëtisch realisme de cineast niet vreemd is. De emotionele bewogenheid haalt hij uit de glansrijke vertolkingen van Tahar Rahim (Yousef) en Mahmoud Shalaby (Salim Halali), de poëzie komt van de alomtegenwoordige Soufi-muziek muziek, die het innerlijke leven van zijn protagonisten in de verf zet.

Noord-Afrikaanse moslims die (uit eigenbelang maar ook uit idealisme) actief deelnamen aan het verzet tijdens WO II: het is een goed bewaard geheim in de Franse geschiedenis. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Rachid Bouchareb (zie kaderstuk) concentreert Ferroukhi zich eerder op de Jodenvervolging en het verraad binnen de Maghrebgemeenschap tijdens die periode dan op racistische conflicten tussen autochtonen en allochtonen. Hij gebruikt het vlot vertelde verhaal van Yousef als kapstok voor de politiek en ideologisch gekleurde plot. De figuur van de Algerijnse zanger Salim Halali (1920-2005) – vertolkt door Mahmoud Shalaby – dient dan weer als uithangbord voor de Soufi-muziek.

Hoewel Halali van oorsprong een variétézanger was (hij begon pas na de oorlog echt met Arabisch-Andalousische muziek), laat Ferroukhi dit personage politiek gekleurde songs (een soort Arabische versie van rap) zingen. De muziek vertolkt niet alleen de gemoedsgesteldheid van de protagonisten, maar staat tevens symbool voor de synthese van de drie monotheïstische religies: het jodendom, het christendom en de islam.

Piet Goethals

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content