Een nieuwe verzamelbox bevat het volledige, digitaal gerestaureerde oeuvre van komische reus en vormvernieuwer Jacques Tati.
Jacques Tati: De complete collectie ****
Lumière / dvd
De pijp in de mond, het koddige hoedje, de licht voorovergebogen houding, de te korte broek en de eeuwige trenchcoat: er zijn weinig regisseurs wier beeltenis zo iconisch is als die van Jacques Tati (1907-1982), maar dat is geeneens de grootste merite van de – zowel letterlijk als figuurlijk – Franse reus van de komische film. Met zijn uitgekiende beeldcomposities, auditieve experimenten en minutieus gechoreografeerde, vaak woordeloze slapstick was Tati vooral ook een van de grootste naoorlogse vormvernieuwers, een artistieke monoliet binnen de moderne, hypertechnologische maatschappij die hij in zijn amper zes langspelers als komisch typetje steeds sceptisch en vol heimwee naar de tijd van toen bekeek, maar als grensverleggend filmmaker tegelijk hartstochtelijk omarmde.
Die zes titels, plus zeven kortfilms, werden nu digitaal gerestaureerd, met dezelfde zin voor perfectionisme die ook Tati typeerde. Naast een digitale poetsbeurt gingen de samenstellers van deze verzamelbox op zoek naar de beste auditieve en visuele elementen die men in de archieven kon vinden. Dat was allerminst evident, aangezien Tati niet alleen gretig met kleur en beeldformaten experimenteerde – van de 70-millimeterpellicule van zijn modernistische satire Playtime (1967) tot het veelvoud aan formaten van Parade (1974), zijn hommage aan de circuswereld. De voormalige mimespeler – né Tatischeff – had ook nog eens de gewoonte om zijn films tot jaren na de release te hermonteren, waardoor het zaak was de vele, bestaande montages niet te beschadigen en het oorspronkelijke bronmateriaal te allen tijde te respecteren.
Maken de piekfijne versies van komische klassiekers als Jour de fête (1949), Les vacances de Monsieur Hulot (1953) en Mon oncle (1958) deze collectie an sich al de moeite waard, je krijgt er, zoals gezegd, ook nog eens zijn nooit eerder heruitgebrachte kortfilms bovenop. De oudste is de door Charles Barrois geregisseerde maar door Tati geschreven en geacteerde On demande une brute (1934), waarin hij zijn variétékunsten showt als slungelige would-be worstelaar. Zijn laatste is de fly on the wall-documentaire Forza Bastia uit 1978, waarin hij de aanloop naar en de Europacupfinale van Corsica’s voetbaltrots Sporting Club de Bastia registreert.
Voeg daar nog eens zes uur aan bonusmateriaal aan toe – docu’s, analyses en trailers – en zelfs Monsieur Hulot, zijn bekendste typetje, zou gewag maken van de definitieve Tati-collectie. Maar dan al strompelend en mompelend en gevat in een strak gekadreerd longshot vol bizarre gadgets en koel design, uiteraard.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier